De zon flitste helder door het glas naar binnen in hetzelfde ritme als de wagon over het spoor denderde. Suus zat half achter het raam verscholen en telde de minuten op de klok. Bijna half negen, het zou niet lang meer duren. Haastig controleerde ze haar make-up en haalde nog eenmaal haar vingers door haar krullen. Zou hij er zijn zoals afgesproken? Was hij net zo serieus als zij? Voorzichtig streek ze haar witte jurk glad, het tule van de wijde knielange rok knisperde ondeugend omhoog. Het aansluitende kant rond haar bovenlijf spande met iedere teug adem, ze kon zich niet herinneren eerder zo zenuwachtig te zijn geweest. Vandaag zou het gebeuren. Eindelijk en voor altijd, de mooiste dag kwam met de seconde dichterbij. Haar hunkerende hart stuiterde als een dolle, dit deed je immers maar één keer. Ze legde haar handen op haar wild kloppende borst en zuchtte. Nu moest ze dapper zijn!
Victor was net zo gek op Suus als zij op hem. Tenminste, daar ging hij vanuit, maar zeker wist je het natuurlijk nooit in de liefde. Vanaf de eerste seconde was hij verkocht. Alles viel stil toen hij haar bij de bar van zijn stamkroeg opmerkte, het geroezemoes zweeg en iedereen bevroor. Behalve zij. Met haar beweeglijke lijf, fijne profieltje, stralende lach en aanstekelijke vrolijkheid trok ze alle aandacht. Zij verlichtte de hele ruimte. Hij moest naar haar toe en er was geen sprake van keuze, het was alles of niets met dit bijzondere meisje.
Terwijl de trein vaart minderde en het eindstation werd omgeroepen sprong ze op. Haar groene ogen scanden het perron nauwlettend, ook al wist ze dat niemand daar op haar wachtte. Je kon nooit weten, misschien zou hij… Victor was tot veel in staat, was voor weinig bang en zou dat vandaag bewijzen. Plotseling kwam de trein met een schok tot stilstand en of ze wilde of niet, ze werd meegenomen in de stroom passagiers. Vloeiend stroomde ze mee de trein uit, het perron op. Nu was er echt geen weg meer terug.
Hij vond het direct een fantastisch plan en wenste dat hij het zelf had verzonnen. Zoiets kon zich alleen maar in Suus’ brein ontwikkelen en grinnikend dacht hij terug aan dat moment. De manier waarop ze haar plannetje had geopperd; verlegen, haperend en stotterend. Zo kende hij haar niet. Het leek wel of ze ergens onderweg haar lef was kwijtgeraakt. Hun groeiende liefde stal niet alleen haar hart maar ook haar bravoure, want er was steeds meer om te koesteren. En wat als je dat verliest? Suus bracht haar idee gekscherend, plagend en flirtend, maar hij was niet gek. Victor kende zijn meisje al aardig en wist dat ze eigenlijk bloedserieus was. Natuurlijk deed hij mee! Geen wilde haar op zijn hoofd die weigerde. Ze spraken immers dezelfde taal.
Het verbaasde haar nog steeds dat hij net zo prettig gestoord was als zij. Suus was zo dankbaar dat ze een gelijke had gevonden, iemand die hetzelfde in het leven stond. Ook Victor trok zich weinig aan van de massa en durfde dingen anders te doen. Een maatjesgevoel van 'zij samen tegen de wereld' en tegelijk verrukkelijke aantrekkingskracht. Al vanaf dag één smeulde de chemie om pas veel later te worden ingewilligd. Met nadruk op willen, geduld en uiteindelijk een ontlading van heb-ik-jou-daar. Terwijl ze richting de stationshal door de drukte slalomde kon ze er niet langer omheen. Ze werd bekeken en voelde zichzelf met elke voetstap echter worden.
Vol bravoure had hij haar die eerste keer bij de bar staande gehouden door vele vraagjes af te vuren. Zij beantwoordde ze allemaal en leek verlegen en enthousiast tegelijk. Toen ze afscheid namen wist hij niet meer wat hij allemaal had uitgekraamd, maar wat gaf het? Beide hadden immers een flintertje papier in bezit met elkaars telefoonnummer. Hun eerste ontmoeting was old skool en tegelijk van alle tijden. Victor voelde dat er iets in hem was aangeraakt die avond, ze had hem wakker geschud. Zijn tevreden kabbelende leven waarvan hij tot die avond had gedacht dat het prima was, zag hij ineens door een nieuwe bril. Hij voelde iets onomkeerbaars dat onbekend voor hem was, maar dat hij tegelijkertijd herkende met zijn ogen dicht. Dit was liefde.
Wát een leuke man! Verbaasd herhaalde Suus dit zinnetje thuis – hardop - onderuit gezakt op de bank. Ze kon aan niets anders meer denken sinds hun ontmoeting en toen ze na een paar dagen wachten zelf maar contact zocht, bleek het gevoel wederzijds. Er ontwikkelde zich langzaam een liefde, op kousenvoeten en tegelijk in niet te missen verbinding en passende puzzelstukjes. Victor voelde als thuis en voor Suus was dit gevoel nieuw. Hij was een man die ze nooit had kunnen verzinnen en tegelijk voelde hij veilig en vertrouwd, ze vond hem net zo lief als knap en grappig als wijs. Toch viel het nog niet mee om haar muurtjes te laten zakken. Je opnieuw openstellen voor de liefde was immers niet voor watjes, verdriet had haar voorzichtig gemaakt. Toch voelde ze aan alles dat dit anders was.
Op deze eerste dag van mei zinderde de stad van prille beloftes. De zon scheen met het uur krachtiger en de wind nodigde de groene bladeren van de bomen ten dans. De heldere ochtendgeluiden die vanaf het centrum naar het station dreven, vertelden over koffie en taart. Victor stond precies waar ze hadden afgesproken. Ja, het script was belangrijk, vooral voor haar en ach, hij was de moeilijkste niet. Alles om zijn meisje gelukkig te maken, want haar geluk was het zijne en hij kon niet wachten om haar glunderende gezicht te zien. Hij wist donders goed dat op de paar vaste dingetjes na, deze dag vrij en feestelijk voor ze uit slingerde, precies zoals hij het leven het liefste leefde. Zij snapte dat.
Ze voelde de blikken over haar lichaam glijden, hoorde het gesis en zag vingers wijzen. Alles positief want hoe kon het ook anders, bestond er iemand op aarde die niet ontroerd raakte van deze liefdesverbintenis? Er werd naar haar gejoeld, gezwaaid en gefloten en met elke pas van haar tikkende hakken voelde ze zichzelf mooier. ‘Daar gaat de bruid!’ en ‘Wie is de gelukkige?!' echoden door de hoge stationshal. Suus flaneerde dat het een lieve lust was in haar witte jurk die haar taille nog eens extra benadrukte met het strakke lijfje, het deels doorzichtige kant en de wijde rok die om haar heen ruiste. Ze was het stralende middelpunt en het idee dat ze onder haar trouwjurk dat prachtige Aubade setje droeg joeg de blos nog hoger op haar wangen.
Hij hoorde aan het rumoer dat ze in de buurt was. Er werd gefloten en stelletjes stootten elkaar aan, druk gebarend en met een grote glimlach. Dit was precies waar ze op hadden gehoopt en ergens was hij jaloers dat onbekenden zijn meisje als eerste zagen. Vlug haalde hij zijn hand door zijn haar, voor de vorm, want zijn wilde haar was zijn visitekaartje. Toch had hij wel moeite voor haar gedaan met zijn fraaie blazer, linnen shirt en lichte chino. Zelfs zijn suède schoenen kleurden netjes mee. Hier moest ze het vandaag mee doen. Natuurlijk zag hij haar het eerst, net als op die avond maanden geleden. Zo kon hij enkele seconden genieten van haar ongelofelijke schoonheid en onschuldig zoekende blik.
Haar hart vlamde op toen ze hem ontdekte, hij was al onderweg naar haar. Wat was hij woest aantrekkelijk in zijn mooie pak speciaal voor haar. Het feit dat hij dit vandaag voor haar over had, benam haar even de adem. Haar hart bonsde als een bezetene en met vuurrode wangen rende ze in zijn armen. 'Schat! Wat ben je mooi!’ zei hij met zijn neus in haar krullen en als een ridder torende hij boven haar uit. ‘Laat me je bekijken’ en hij draaide haar rond en ze zag zichzelf door zijn ogen. Het helderste blauw verlichtte de hele stationshal en zo te zien zag hij hetzelfde in haar groene kijkers. Met een ruk trok hij haar tegen zich aan en toen ze zich overgaven aan een enthousiaste zoen applaudisseerde het publiek uitbundig.
Wat was ze mooi met haar stralende lach, fijne lijf en wilde krullen die altijd anders vielen. Tot vandaag had hij niet gedacht dat een trouwjurk iets in hem zou losmaken, maar Suus in een wolk van tule en kant, het wond hem op. Net als haar verlegen frummelende vingers aan het kleine tasje, hij vond haar sexy en lief tegelijk. In de fietsenstalling wachtte de geleende opoefiets op ze en al snel slingerden ze door de straatjes richting het centrum. Met haar armen stevig om zijn middel, haar borsten tegen zijn rug gedrukt en haar blote benen met opwaaiende rok achter hem voelde hij zich zielsgelukkig. De fiets-scene uit Turks Fruit stond ook op het wensenlijstje, één van hun gezamenlijke ideetjes, die kon nu afgestreept. Terwijl hij zijn kostbare vrachtje voorzichtig naar de grote markt laveerde onder enthousiast getoeter en gejoel, sloeg de torenklok negen keer. Een feestelijkere ontvangst hadden ze zich niet kunnen wensen.
Links en rechts flitsten grachtenpanden, bruggetjes, auto’s, scooters en fietsers voorbij. De zon kroop al hoger en ze koesterde de warmte op deze fris gestarte ochtend. Suus hield van het sterke lijf dat ze stevig omklemde en genoot van alle ogen die hun volgden. Zijn opgevouwen colbert op de bagagedrager dempte het stuiteren een beetje, maar al kreeg ze beurse billen, het deerde haar niet. Zij waren zo enorm samen onderweg in niet te missen trouwkleding en het leek alsof iedereen voor ze aan de kant ging. Victor gaf haar een kneepje in haar bil en beantwoorde een ‘voorbijvliegende vraag' met volmondig 'Jaaaaaaaa!!!!!!’
Ze parkeerden de fiets en omhelsden elkaar innig. Alles mag op je trouwdag en brutaal cirkelden hun tongen om elkaar en knepen ze elkaar zachtjes waar ze maar wilden. Vandaag waren er geen regels. Schaamte of preutsheid gold voor anderen, maar niet voor hen. Geliefden bepalen immers hun eigen regels en zij hadden enkel oog voor elkaar. Ondertussen echoden karakteristieke marktgeluiden over het met winkels omlijste plein. Zacht klapperende luifels en schrapend ijzer van de uitgestalde kramen, wapperende koopwaar, claxons, marktlui die hun waar aanprezen, dit was de wereld in het klein. In de grote bloemenkraam aan de rand van het marktplein stelde de bloemist een klein kleurig boeket samen op Victors aanwijzingen. Met in de ene hand de bloemen tegen haar borst gedrukt en de andere hand warm in die van Victor liepen ze zielsgelukkig richting het stadhuis.
Zo werd het steeds echter. Wie oplette (hoe kon je dit vrolijke koppel überhaupt missen) zag een zielsgelukkig stel. Hij straalde van top tot teen en kon zijn ogen niet van zijn meisje afhouden. Er ging geen moment voorbij dat hij geen kusje stal, iets ondeugends in haar oor fluisterde of haar plotseling uit het zicht trok. Zij in dat luchtige chique jurkje flirtte en paradeerde dat het een lieve lust was. Haar verliefde trotse blik richtte zich constant op hem en hij zag enkel haar. Ze waren verliefd in elke vezel van hun lijf. De chemie knetterde en vonkte iedere voorbijganger tegemoet en was absoluut niet te missen. Het zou verboden moeten worden, zoveel lust voor elkaar en het leven.
Terwijl de uren ademloos wegtikten aten ze warme croissants op een terrasje in de zon, dronken ze sterke espresso en cappuccino met romig schuim en likten ze hun lippen af na het verslinden van chocolademuffins en bonbons in een kleine chocolaterie. En daarna verplaatsten ze zich al wandelend door de stad en bleven hangen waar het goed voelde. Ondertussen verzonnen ze hardop brutale vragen en biechtten in elkaars oren op wat ze allemaal wilden doen als ze echt met z’n tweetjes waren. De tranen stroomden over haar wangen van het lachen, want hij hield haar voor de zoveelste keer voor de gek. En tegelijk was alles doordrenkt van pure liefde. Toen ze een kleine slijterij binnenwandelden, werd ze als vanzelf een fraaie fles uit een goed jaar toegestopt. Nee, deze is van het huis, op een lang & gelukkig leven samen! Liggend op het zachte gras van het stadpark (en Victors jasje) dronken ze de rode wijn direct uit de fles. Zo lagen ze daar verstrengeld, knuffelend en zoenend. In gedachten bedreven ze alvast de liefde, want hun geduld werd flink op de proef gesteld op deze zinderende dag.
Het leven was eigenlijk eenvoudig en je had niet veel nodig om gelukkig te zijn. Suus en Victor stonden er beide zo in en deze dag bewees dat nog eens extra. De krakend verse pizza op het terras toen de zon langzaam onderging, het frisse bier dat klotste in de royale glazen en het ijsdessert (opnieuw van het huis naast de extra drankjes van omstanders); alles was even lekker en luxe. De tweedehandsjurk voor een paar tientjes van Vinted voelde als een trouwjurk en Suus was de mooiste op het bal in Victors ogen. Het geheim was hun manier van kijken naar de eenvoudige dingen en dankbaarheid voor alles op hun pad. Zij koesterden niet alleen elkaar. Uiteindelijk draait het allemaal om gevoel en dat hadden ze beide in overvloed. Voor elkaar en voor de wereld om hen heen.
Wie die twee op die dag zag rondslenteren in de stad, genietend en verliefd, was vast ontroerd geraakt. Dat kon bijna niet anders. Ze zagen een gelukkige man en vrouw, een jonge man met zijn meisje en zo te zien net getrouwd. Dat zag je aan haar witte jurk en boeketje en aan de onweerstaanbare liefde die om ze heen hing. Pasgetrouwden raken je in je hart en ze zijn het bewijs dat romantiek bestaat en Victor en Suus maakten grote indruk. Maar als je goed keek naar de details en in de smiezen kreeg hoe deze dag werkelijk in elkaar stak, zou je flink verrast zijn. Ja, de twee originele torteltjes trokken eigenwijs hun eigen plan - brutaal en liefdevol - en realiseerden zo hun dromen.
Suus kreeg haar ring niet bij het gemeentehuis om haar vinger geschoven. Ze stopten daar alleen maar voor een mooie selfie bij de indrukwekkende trap. Er zou niet eens een échte ring komen, Suus vond de rest belangrijker dan dat. Het leek haar gewoon fijn om eenvoudig en lekker goedkoop hun liefde te vieren. Bruiloftje spelen met alsnog die mooie jurk, zouden zij dat samen durven? Gelukkig had Victor onthouden waar hij zijn meisje mee kon betoveren en vlak voor sluitingstijd trok hij haar mee naar een kleine juwelier. Tot haar grote verrassing had hij een elegante ring laten ontwerpen (ook hij hield zich aan een script, het script van liefde en symboliek) die hij met veel bravoure om haar vinger schoof. Dat kostte misschien alsnog een duit, maar haar tranen van geluk waren onbetaalbaar. Dat moment had hij niet willen missen.
Niets is gek of ongepast in het land van geliefden en verlangens. Waarom mag je niet blijven spelen als je groot en volwassen bent? Terug naar huis in de oude Volvo sommeert Suus Victor ineens een afslag te nemen. Bij een oude herberg kijkt ze hem ondeugend aan en het B&B bord lacht hen toe. Binnen is het warm en gezellig dankzij de opzwepende band. De houten vloer trilt onder de dansende voeten en er wordt spontaan op ze geproost. Ja, Suus gaat straks dansen met Victor, al weet hij dat nog niet. Maar eerst stuiven ze naar hun hotelkamer aan het einde van de gang, gloeiend van uitgesteld verlangen. Het is fijn dat het bed zacht is, de kamer gezellig en de band godsgruwelijk veel kabaal maakt. De geliefden rukken elkaar de kleren van het lijf en Victor laat Suus alle hoeken van de kamer zien en ook daarom houdt ze zoveel van hem. Samen zijn ze niet alleen gemaakt voor de liefde, maar ook voor elkaar.
En of die twee uiteindelijk nog gaan dansen? Wie weet. Het maakt eigenlijk ook niet uit, want deze dag was al perfect. Net als alle andere dagen die ze nog gaan verzinnen. Want wie vrij durft te denken, heeft een rijk leven en liefde maakt het leven waardevol. En voor wie het lef heeft om zijn eigen ideetjes uit te voeren, wordt een gewone dag de allermooiste. Steeds opnieuw.
@MissNienox, 30 maart
P.S. Wil je meer over de liefde lezen? Misschien verrassen de volgende verhalen je ook wel:
Liefde in de kleine boekwinkel
@Jen Theodore
Reactie plaatsen
Reacties