De zon flitste helder door het glas naar binnen in hetzelfde ritme als de wagon over het spoor denderde. Suus zat half achter het raam verscholen en telde de minuten op de klok. Bijna half negen, het zou niet lang meer duren. Haastig controleerde ze haar make-up en haalde nog eenmaal haar vingers door haar krullen. Zou hij er zijn zoals afgesproken? Was hij net zo serieus als zij? Voorzichtig streek ze haar witte jurk glad, het tule van de wijde knielange rok knisperde ondeugend omhoog. Het aansluitende kant rond haar bovenlijf spande met iedere teug adem, ze kon zich niet herinneren eerder zo zenuwachtig te zijn geweest. Vandaag zou het gebeuren. Eindelijk en voor altijd, de mooiste dag kwam met de seconde dichterbij haar hunkerende hart. Dit deed je immers maar één keer. Ze legde haar handen op haar wild kloppende borst en zuchtte. Nu moest ze dapper zijn!
Victor was net zo gek op Suus als zij op hem. Tenminste, daar ging hij vanuit, maar zeker wist je het natuurlijk nooit in de liefde. Vanaf de eerste seconde was hij verkocht. Alles viel stil toen hij haar bij de bar van zijn stamkroeg opmerkte, het geroezemoes zweeg en iedereen leek bevroren. Behalve zij. Met haar beweeglijke lijf, fijne profieltje, stralende lach en aanstekelijke vrolijkheid trok ze alle aandacht. Zij verlichtte de hele ruimte. Hij moest naar haar toe en er was geen sprake van keuze, het was alles of niets met dit bijzondere meisje.
Terwijl de trein vaart minderde en het eindstation werd omgeroepen sprong ze op. Haar groene ogen scanden het perron nauwlettend, ook al wist ze dat niemand daar op haar wachtte. Je kon nooit weten, misschien zou hij… Victor was tot veel in staat, was voor weinig bang en zou dat vandaag bewijzen. Plotseling kwam de trein met een schok tot stilstand en of ze wilde of niet, ze werd meegenomen in de stroom passagiers. Vloeiend stroomde ze mee de trein uit en het perron op. Nu was er echt geen weg meer terug.
Hij vond het direct een fantastisch plan en wenste dat hij het zelf had verzonnen. Zoiets kon zich alleen maar in Suus’ brein ontwikkelen en grinnikend dacht hij terug aan dat moment. De manier waarop ze haar plannetje had geopperd; verlegen, haperend en stotterend. Zo kende hij haar niet. Het leek wel of ze ergens onderweg haar lef had verloren, ze werd meer ingetogen. Hun groeiende liefde stal niet alleen haar hart maar ook de bravoure, want er was steeds meer om te koesteren tussen ze. Was dat het? Suus bracht haar idee gekscherend, plagend en flirtend maar hij was niet gek. Victor kende zijn meisje al aardig en wist dat ze eigenlijk bloedserieus was en tegelijk speels, brutaal en vrij. Natuurlijk deed hij mee! Geen wilde haar op zijn hoofd die weigerde. Ze spraken immers dezelfde taal.
Het verbaasde haar nog steeds dat hij net zo gek was als zij. Suus was zo dankbaar dat ze een gelijke had gevonden, iemand die hetzelfde in het leven stond. Ook Victor trok zich weinig aan van de massa en durfde dingen anders te doen. Een maatjesgevoel van 'zij samen tegen de wereld' en tegelijk verrukkelijke aantrekkingskracht. Al vanaf dag één smeulde de chemie om pas veel later te worden ingewilligd. Met nadruk op willen, geduld en uiteindelijk een ontlading van heb-ik-jou-daar. Terwijl ze richting de stationshal door de drukte slalomde kon ze er niet langer omheen. Ze werd bekeken en voelde zichzelf met elke voetstap echter worden.
Vol bravoure had hij haar bij de bar staande gehouden door vele vraagjes af te vuren. Zij beantwoordde ze allemaal en leek verlegen en enthousiast tegelijk. Toen ze afscheid namen wist hij niet meer wat hij allemaal had uitgekraamd, maar het gaf niet. Beide hadden een flintertje papier in bezit met elkaars telefoonnummer. Hun eerste ontmoeting was old skool en tegelijk van alle tijden en vandaag. Victor voelde dat er iets in hem was aangeraakt die avond, ze had hem wakker geschud. Zijn tevreden kabbelende leven waarvan hij tot die avond had gedacht dat het prima was, zag hij ineens door een nieuwe bril. Hij voelde iets onomkeerbaars dat nieuw voor hem was, maar dat hij tegelijkertijd herkende met zijn ogen dicht. Dit was liefde.
Wát een leuke man! Verbaasd herhaalde Suus dit zinnetje thuis – hardop - onderuit gezakt op de bank. Ze kon aan niets anders meer denken sinds hun ontmoeting en toen ze na een paar dagen wachten zelf maar contact zocht, bleek het gevoel wederzijds. Er ontwikkelde zich langzaam een liefde, op kousenvoeten en tegelijk in niet te missen verbinding en passende puzzelstukjes. Victor voelde als thuis en voor Suus was dit gevoel nieuw. Hij was een man die ze nooit had kunnen verzinnen en tegelijk voelde hij veilig en vertrouwd, ze vond hem net zo lief als knap en grappig als wijs. Toch viel het nog niet mee om haar muurtjes te laten zakken. Je opnieuw openstellen voor de liefde was immers niet voor watjes, verdriet had haar voorzichtig gemaakt.
Op deze eerste dag van mei zinderde de stad van prille beloftes. De zon die met het uur krachtiger werd, de kietelende wind door de groene bladeren in de bomen en de ochtendgeluiden die vanaf het centrum naar het station waaiden. Victor stond precies waar ze hadden afgesproken. Ja, het script was belangrijk, vooral voor haar en ach, hij was de moeilijkste niet. Alles om zijn meisje gelukkig te maken, want haar geluk was het zijne en hij kon niet wachten om haar glunderende gezicht te zien. Hij wist donders goed dat op de paar vaste dingetjes na, deze dag vrij en feestelijk voor ze uit slingerde, precies zoals hij het leven het liefste leefde. Zij snapte dat.
Ze voelde de blikken over haar lichaam glijden, hoorde het gesis en zag vingers wijzen. Alles positief want hoe kon het ook anders, bestond er iemand op aarde die niet ontroerd raakte van deze liefdesverbintenis? Er werd naar haar gejoeld, gezwaaid en gefloten en met elke pas van haar tikkende hakken voelde ze zichzelf mooier worden. ‘Daar gaat de bruid!’ en ‘Wie is de gelukkige?!' echoden door de gang naar de hoge stationshal. Suus flaneerde dat het een lieve lust was in haar witte jurk die haar taille nog eens extra benadrukte met het strakke lijfje, het deels doorzichtige kant en de wijde rok die om haar heen ruiste. Ze was het stralende middelpunt en het idee dat ze onder haar trouwjurk dat prachtige Aubade setje droeg joeg de blos nog hoger haar wangen op.
Hij hoorde aan het rumoer dat ze in de buurt was. Er werd gefloten en stelletjes stootten elkaar aan, druk gebarend en met een grote glimlach. Dit was precies waar ze op hadden gehoopt en ergens was hij jaloers dat onbekenden zijn meisje als eerste zagen. Vlug haalde hij zijn hand nog één keer door zijn haar, voor de vorm, want zijn wilde haar was zijn visitekaartje. Toch had hij wel moeite voor haar gedaan met zijn fraaie blazer, linnen shirt en lichte chino. Zelfs zijn suède schoenen kleurden netjes mee. Hier moest ze het vandaag mee doen. Natuurlijk zag hij haar eerder dan zij hem, net als op die avond maanden geleden. Zo kon hij enkele seconden genieten van haar ongelofelijke schoonheid en onschuldig zoekende blik.
Haar hart vlamde op toen ze hem ontdekte, hij liep al naar haar toe. Wat was hij knap en lief en woest aantrekkelijk in zijn mooie pak speciaal voor haar. Het feit dat hij dit vandaag voor haar over had, benam haar even de adem. Haar hart bonsde als een bezetene en met vuurrode wangen rende ze in zijn armen. 'Schat! Wat ben je mooi!’ zei hij met zijn neus in haar krullen en als een ridder torende hij boven haar uit. ‘Laat me je bekijken’ en hij draaide haar rond en ze zag zichzelf door zijn ogen. Het helderste blauw verlichtte de hele stationshal en zo te zien zag hij hetzelfde in haar groene kijkers. Met een ruk trok hij haar tegen zich aan en toen ze zich overgaven aan een intieme zoen applaudisseerde het publiek uitbundig.
Wat was ze mooi met haar stralende lach, slanke taille, fijne lijf en haar krullen die altijd anders vielen. Tot vandaag had hij niet gedacht dat een trouwjurk hem iets zou doen, maar nu hij zijn Suus zo zag wond het hem naast al het lieve behoorlijk op. Haar verlegen frummelende handen aan het kleine tasje, even wist ze zich geen houding te geven. Gelukkig wachtte de geleende opoefiets op ze en al snel slingerden ze door de straatjes richting het centrum. Met haar armen stevig om zijn middel, haar borsten tegen zijn rug gedrukt en haar blote benen met opwaaiende rok achter hem voelde hij zich zielsgelukkig. De fiets scene uit Turks Fruit stond ook op het wensenlijstje, één van hun gezamenlijke ideetjes, die kon nu afgestreept. Terwijl hij zijn kostbare vrachtje voorzichtig naar de grote markt laveerde onder enthousiast getoeter en gejoel, sloeg de torenklok negen maal. Een feestelijker ontvangst hadden ze zich niet kunnen wensen.
Links en rechts flitsten grachtenpanden, bruggetjes, auto’s, scooters en fietsers voorbij. De zon kroop al hoger en ze koesterde de warmte deze frisse ochtend. Ze hield van het sterke lijf dat ze stevig omklemde en genoot van alle ogen die hun volgden. Zijn opgevouwen colbert op de bagagedrager dempte het stuiteren een beetje, maar al kreeg ze beurse billen, het deerde haar niet. Zij waren zo enorm samen onderweg in niet te missen trouwkleding en het leek alsof iedereen voor ze aan de kant ging. Victor gaf haar een kneepje in haar bil en beantwoorde een ‘voorbijvliegende vraag' met volmondig 'Jaaaaaaaa!!!!!!’
Ze parkeerden de fiets en omhelsden elkaar innig. Alles mag op je trouwdag en brutaal cirkelden hun tongen om elkaar en knepen ze elkaar zachtjes waar ze maar wilden. Het was net of er vandaag geen regels waren, schaamte en preutsheid waren voor de anderen, maar niet voor hen. Geliefden bepalen immers hun eigen regels. Ondertussen echoden karakteristieke marktgeluiden over het met winkels omlijste plein. Zacht klapperende luifels en schrapend ijzer onderaan de kramen, wapperende koopwaar, claxons, marktlui die hun waar aanprezen, dit was de wereld in het klein. In de grote bloemenkraam aan de rand van het marktplein stelde de bloemist een klein kleurig boeket samen op Victors aanwijzingen. Met in de ene hand de bloemen tegen haar borst gedrukt en de andere hand warm in die van Victor liepen ze zielsgelukkig richting het stadhuis.
Het werd steeds echter zo. Wie oplette (hoe kon je dit vrolijke koppel überhaupt missen) zag een zielsgelukkig stel. Hij straalde van top tot teen en kon zijn ogen niet van zijn meisje afhouden. Er ging geen moment voorbij dat hij geen kusje stal, iets ondeugends in haar oor fluisterde of haar plotseling uit het zicht trok. Zij in dat luchtige chique jurkje en haar trotse blik constant op hem gericht. Ze hadden enkel oog voor elkaar en waren verliefd in elke vezel van hun lijf. De chemie knetterde en vonkte iedere voorbijganger tegemoet. Het zou verboden moeten worden, zoveel lust voor elkaar en het leven.
Terwijl de uren tijdloos wegtikten aten ze warme croissants op een terrasje in de zon, dronken ze sterke espresso en cappuccino met romig schuim en likten ze hun lippen af na het verslinden van chocolademuffins en bonbons in een kleine chocolaterie. En daarna verplaatsten ze zich al wandelend door de stad en bleven hangen waar het goed voelde. Waarbij ze hardop brutale vragen verzonnen en opbiechtten in elkaars oren wat ze allemaal wilden doen als ze echt met z’n tweetjes waren. De tranen stroomden over haar wangen van het lachen, want hij hield haar voor de zoveelste keer voor de gek. En tegelijk was alles doordrenkt van pure liefde. Toen ze een kleine slijterij binnenwandelden, werd ze als vanzelf een fraaie fles uit een goed jaar toegestopt. Nee, deze is van het huis, op een lang & gelukkig leven samen! Liggend op het zachte gras van het stadpark (en Victors jasje) dronken ze de volle wijn direct uit de fles. Zo lagen ze daar verstrengeld, knuffelend en zoenend. In gedachten bedreven ze alvast de liefde, want hun geduld werd flink op de proef gesteld op deze tintelende dag.
Het leven was eigenlijk heel eenvoudig en je had niet veel nodig om gelukkig te zijn. Suus en Victor stonden er beide hetzelfde in. Deze dag bewees dat nog eens extra. De krakend verse pizza op het terras toen de zon langzaam onderging, het frisse bier dat klotste in de royale glazen en het ijsdessert (ook al van het huis naast de extra drankjes van omstanders): alles was even lekker en niet minder luxe. De tweedehandsjurk voor een paar tientjes van Vinted voelde als een trouwjurk en Suus was de mooiste op het bal in Victors ogen. Het was hun manier van kijken die alles glans gaf en de eigen gedachten om dankbaarheid te voelen voor alles op hun pad. Zij koesterden elkaar. En het was niet dat ze geen geld hadden, het was de sport om met weinig iets prachtigs te beleven. Want alles draait uiteindelijk om gevoel en dat hadden ze beide in overvloed. Voor elkaar en voor de wereld om hen heen.
Wie die twee die dag genietend zag rondslenteren in de stad zou ontroerd zijn geweest. Dat kon bijna niet anders. Ze zagen een gelukkige man en vrouw, hij en zijn meisje, zo te zien pas getrouwd. Dat zag je aan haar witte jurk en boeketje en aan de onweerstaanbare liefde die om ze heen hing. Pasgetrouwden raken je in je hart en ze zijn het bewijs dat romantiek bestaat en Victor en Suus maakten grote indruk. Maar als je goed keek naar de details en in de smiezen kreeg hoe deze dag verliep kon je wel eens flink verrast worden. Ja, die twee originele torteltjes trokken gewoon hun eigen plan - brutaal en liefdevol - en realiseerden zo hun dromen.
Suus kreeg haar ring niet bij het gemeentehuis om haar vinger geschoven. Ze stopten daar alleen maar voor een mooie selfie bij de indrukwekkende trap. Er zou niet eens een échte ring komen, Suus vond de rest belangrijker dan dat. Haar bescheidenheid sierde haar. Het leek haar gewoon zo fijn om laagdrempelig en lekker goedkoop de liefde samen te vieren. Bruiloftje spelen met alsnog die mooie jurk. Zouden zij dat samen durven? Gelukkig had Victor onthouden waar hij zijn meisje blij mee kon maken en vlak voor sluitingstijd trok hij haar mee naar een kleine juwelier. Tot haar grote verrassing had hij een elegante ring laten ontwerpen speciaal voor haar (ook hij hield zich aan een script, het script van liefde en symboliek) die hij met veel bravoure aan haar vinger schoof. Dat kostte misschien alsnog een duit, maar haar tranen van geluk waren onbetaalbaar. Dat moment had hij niet willen missen.
Niets is gek of ongepast in het land van geliefden en verlangens. Waarom mag je niet blijven spelen als je groot en volwassen bent? Terug naar huis in de oude Volvo sommeert Suus Victor ineens een afslag te nemen. Bij een oude herberg kijkt ze hem ondeugend aan en het B&B bord lacht hen toe. Binnen is het warm en gezellig dankzij de opzwepende band. De houten vloer trilt onder de dansende voeten en er wordt spontaan op ze geproost. Ja, Suus gaat straks dansen met Victor, al weet hij dat nog niet. Maar eerst stuiven ze naar hun hotelkamer aan het einde van de gang, gloeiend van uitgesteld verlangen. Het is fijn dat het bed zacht is, de kamer gezellig en de band godsgruwelijk veel kabaal maakt. De geliefden rukken elkaar de kleren van het lijf en Victor laat Suus alle hoeken van de kamer zien en daarom houdt ze zoveel van hem. Samen zijn ze gemaakt voor de liefde en elkaar.
En of die twee uiteindelijk nog op de dansvloer belanden? Misschien wel, misschien niet. Het maakt ook niet uit, want deze dag was perfect. Net als alle speciale dagen die ze nog gaan verzinnen. Wie vrij durft te denken, heeft een rijk leven en wie liefde voelt en deelt maakt het leven waardevol. En voor wie het lef heeft om zijn eigen ideetjes uit te voeren maakt van een gewone dag de allermooiste. Steeds opnieuw.
@MissNienox, 30 maart
P.S. Wil je meer over de liefde lezen? Misschien verrassen de volgende verhalen je ook wel:
Liefde in de kleine boekwinkel
@Jen Theodore
Reactie plaatsen
Reacties