Poëzie van Miss Nienox

Gepubliceerd op 18 mei 2024 om 12:33

Sinds ik verliefd ben schrijf ik het liefste in poëzie-vorm, want daarin spreekt mijn hart. Voor mij is poëzie de meest pure vorm om mijn gevoel te beschrijven, terwijl ik tegelijk gebonden ben (wel met losse teugeltjes want vrijheid boven alles). Gedichten hebben een eigen ritme en klank, soms mag het rijmen maar dat hoeft niet. Het is een uitdagend spel en ik ben er dol op. Omdat het de rode draad in mijn schrijfleven is, verdient mijn poëzie haar eigen categorie. Bij deze!

@Debby Hudson

Waarom ik van poëzie houd

Poëzie is spelen met taal. Het is flirten met woorden en proberen je gevoel te vangen in rake beschrijvingen. Het dwingt mij bovendien korter en krachtiger te schrijven, want ik heb er een handje van om teveel uit te wijden of uit te leggen. Hoeft niet. Altijd als ik verliefd was kreeg ik schrijfvleugels en dichtte ik dat het een lieve lust was. Altijd over de liefde en doordrenkt met grapjes of lust. Deze dichterlijke schrijfvorm is me op het lijf geschreven op dit moment en daarom werd het tijd voor een eigen categorie.

Blogs, korte verhalen en poëzie: het verschil

Een blog is een heldere uiteenzetting van een onderwerp opgedeeld in sub onderwerpjes. Het heeft een kop en een kont en natuurlijk een middenstuk. Ik kan er mijn ei in kwijt en het heeft veel beeld zodat het artikel niet saai en langdradig wordt, maar juist overzichtelijk en aantrekkelijk. Het oog wil immers ook wat. Daarnaast is het doel van een blog dat je er iets van opsteekt, het is een uitwisseling van ideeën en kennis.

Korte verhalen kunnen zomaar ergens starten na een prikkelend intro dat je - BAM! - het verhaal in zuigt. Het korte verhaal moet het hebben van sfeer, karakters en het opbouwen van spanning naar een (hopelijk) verrassende ontknoping. Het is een magische vertelvorm waarin ik alles kwijt kan en waar ik enorm veel van houd. Een kort verhaal bestaat uit tenminste 1500 woorden en leest als een boek in een notendopje.

Poëzie is opgebouwd uit kortere zinnen en heeft een ander ritme dan een blog of kort verhaal. Je kunt er letterlijk alle kanten mee op. Het bestaat uit zinnetjes die zomaar in je brein kunnen opduiken en die je direct moet noteren, anders ben je ze kwijt. Het vereist creativiteit en out-of-the-box denken en je kunt een gedicht op vele manieren interpreteren. Voor mij is het de ultieme schrijfvrijheid. Poëzie is de taal van mijn hart en gevoel.

^{@Markus Winkler}

Poëzie als nieuwe categorie

Ik schreef al eerder dat ik verliefd ben en me de rondte in dichtte. Mijn lief is mijn muze net als de liefde en dat is in mijn leven nooit anders geweest. Verliefd gingen er kanaaltjes in mij open en werd mijn schrijven vloeibaar en in mijn pubertijd schreef ik vooral poëzie. Ik had een intuïtief talent voor deze schrijfvorm en ik kon er alles in kwijt. Mijn grapjes, ondeugd, liefdesverdriet, verlangen en levenslust, door het bondiger op te schrijven, raakte ik de kern.

Waar kan ik gedichten kwijt op MissNienox?

Er stond welgeteld één gedicht op MissNienox - Midlife man - onder de categorie Korte verhalen. Want waar kon ik het anders kwijt? Poëzie giet je niet in blogvorm, of het moeten korte gedichtjes zijn op een rijtje. Dat kan natuurlijk altijd nog. Korte verhalen lijken naast blogs lange epistels met maar één illustratie, laat staan als je daar poëzie tussen gooit. Dat zou er misschien wat kaal uit zien en een stuk minder tekst. Nee, deze schrijfvorm verdient haar eigen plek, zodat je krijgt wat je verwacht. Moderne poëzie.

@Sincerely media

Bloggen over dichten

Schrijf ik het toch nog, een blog over poëzie. Maar dat heeft een prachtreden want hiermee introduceer ik mijn nieuwe aanwinst, een nieuwe pagina vol gedichten. Want ik ben zo veelzijdig als wat en ineens raakte het me dat ik al maanden super actief schrijf, maar dat zag je niet terug op MissNienox. Het leek of ik niets deed, maar niets is minder waar.

Schriften vol poëzie

Ja, ik heb boekjes volgeschreven in mijn leven, er ligt een enorme voorraad poëtische teksten te hunkeren naar publicatie. Net als lichtvoetige dichtsels en quotes. Natuurlijk is niet alles geschikt om te delen, kwaliteit en creativiteit zijn een vereiste hier. En wat dacht je van censuur? Ik schreef (ook de laatste maanden) zulke zinnenprikkelende zinnen dat niet alles klaar is voor meerdere ogen dan vier, maar ik zal zorgvuldig te werk gaan en ik vind er wel wat op. Schiften en prioriteiten stellen is ook een kunst.