Het zal je maar overkomen, het verlies van een geliefde, vriend of familielid. Dat is vreselijk op alle mogelijke manieren. Hoe ga je om met het onomkeerbare en hoe werkt rouwen precies? Doe je het goed of juist verkeerd en wat is normaal? Ik neem je mee langs mijn eigen pad van rouw en deel wat ik onderweg leerde, via de 5 fases van rouw.
Het trekken van een grens is zo'n belangrijk thema. Om gelukkig te zijn en je mooiste leven te leiden moet je (gezonde) grenzen kunnen stellen. En dat is een ondergeschoven kindje, een verwaarloosd recht en een onontbeerlijke kwaliteit om te bezitten. Maar er is hoop: je kunt grenzen stellen ontwikkelen. Van grenzeloos naar grenzenbaas - mét vriendelijke toon - dat dan weer wel. Want alles begint en eindigt met (zelf)liefde.
Ja, het gaat goed met mij. Meer dan goed! Ik zit in een magnetische positieve flow en voel me omringd door geluk. Na wat zelfreflectie en terugblikken op de laatste weken heeft het leven alleen maar goeds voor mij in petto. Hoe ben ik toch in deze fijne fase beland na alles wat er de laatste weken gebeurde?
Ik speel open kaart met jullie. Mijn nieuwe liefde is over en voorbij. Het is niet iets wat ik had voorzien of graag had willen delen, want ja, het doet pijn. Het is niet niks als er ruim voldoende liefde was, maar het evenwicht zoek raakte. Soms is de pijn van iemand zo groot dat er geen ruimte is voor de ander. Soms moet je loslaten en is dát juist liefde.
Tadaa! Hebben jullie mijn laatste blog over online daten gelezen? Nou ik kan je zeggen; er is sindsdien veel gebeurd. Een massa inzichten, emoties, een enkel vaarwel en een dikke welkom stonden op mijn programma. Totaal onverwacht via een verrassende route ontmoette ik alsnog mijn vent. De wonderen zijn de wereld nog niet uit en de liefde overwint. Altijd.
Ja, je leest het goed. Ik ben weer aan het daten en ik beoefen mijn nieuwe kennis in de liefde online. Maar wat heb je aan al die ‘wijsheid’ als de praktijk weerbarstig is? Het blijft zweten in mijn eentje, want hoe hengel je toch precies het juiste visje uit de school haaien? Huiver mee en zet je schrap.
Hallo, hier een hoge noot (geen noodkreet) van een boekenwurm. Oh wat heb ik het laatste jaar veel boeken gelezen en ja, dat kost tijd - minuten, uren, dagdelen en een leesbril die extra letterkilometers maakt. En je steekt er wat van op, want je reist, ontmoet en ontdekt en je horizon wijkt. Hoe meer ik lees hoe minder ik weet en daarom was er even stilte...
Tot twee jaar geleden had ik wel eens iets meegekregen over ene Camino de Santiago de Compostela, maar meer ook niet. Totdat ik de heerlijke roman Camino van Graeme Simsion & Anne Buist las en het Camino-zaadje voorzichtig geplant werd. Al leek de pelgrimstocht mij toen geweldig, ik dacht dat het niet voor mij was weggelegd. Een paar jaren en boeken later denk ik daar anders over, wil je weten hoe dat komt?
Het heeft een aantal jaren geduurd (het viel me gewoon niet eerder op) tot me iets begon te dagen. Ik ontdekte een wetmatigheid in de dingen die zich voordeden. Altijd op het besmette vlak, dat dan weer wel. Samen met het hebben van huisdieren, het ontvangen van visite en uiteindelijk het krijgen van kinderen, ontdekte ik een wisselwerking: de wet van de smet! Lees alleen verder als je een sterke maag hebt (en geen smetvrees).
Aangenaam! Nou nee, het is verre van fijn. Hier is de emotiespons, trouwe kameraad in emotionele tijden en omgevingen. De perfecte partner voor opgeklaarde luchten en de beste reiniger voor negatieve energieën. Enige minpuntje: voor de spons zélf is het geen pretje. Lees mee hoe je van 'perfect sponzig' redelijk waterproof wordt voor negatieve emoties van een ander.
Het nu is er altijd, maar zie je het ook en voel je het op dit moment? Vaak leefde ik in het verleden of droomde ik over de toekomst, wat er werkelijk om me heen gebeurde ontging me vaak. Mijn lichaam was in het nu, maar mijn geest hing elders rond. Lees hoe bewust 'zijn' in het nu jouw toekomst verandert (en pluk er de vruchten van).
Hallo, hier ben ik weer – Buckie – de krokante kater. Krokant ja, want mijn nekje is nog steeds niet de oude. De baas is druk dus laat mij dit klusje maar klaren. Ik bluf..eh blog met liefde over de stand van zaken en vertel jou wel efkes hoe het hier werkelijk gaat. Zet je maar schrap, want er is geen weg terug (ook geen sluiproute).
