Tweelingzielen - wat niemand je vertelt - deel 2

Foto @Yaroslav Shuraev 

Wat zijn tweelingzielen?

Voor het uitgebreide antwoord lees je vooral mijn vorige blog Wat zijn tweelingzielen – deel 1. Even een opfrissertje: tweelingzielen of twinflames hebben dezelfde ziel: één (opgesplitste) ziel gereïncarneerd in twee verschillende lichamen. Ja, ik weet dat het vaag klinkt, maar het verklaart alles. Tot ik voor het eerst las over tweelingzielen had ik er de ballen verstand van, echt zero kennis. Dacht dat het soulmates waren of die nare figuren waar iemand met een midlifecrisis op valt/ mee wegrent. Termen worden wel vaker foutief gebruikt, dat ga je straks ontdekken.

En toen ging het mis na 15 maanden

Bijna 15 maanden na onze eerste ontmoeting ging het mis. Vandaag precies een jaar geleden ging ons gesprek opeens de verkeerde kant op. Eigenlijk hing de spanning (en het machteloze verdriet) al langer in de lucht, maar we kaartten het beide onvoldoende aan. Altijd weer die angst. Aan onze liefde lag het niet, maar het kon zo niet verder. We zaten in verschillende levensfases en de timing was aan zijn kant niet optimaal en dan druk ik het nog zachtjes uit. Hij zette geen stappen en ik voelde me machteloos in mijn wachten. Ik dacht dat hij niet genoeg van mij hield en hij vond dat hij mij tekort deed. Plotseling en enorm rauw op ons dak, was het einde – afstand. Ik, gewend aan mannen die niet meer wilden/durfden (en daar nooit meer op terug kwamen), interpreteerde de pas op de plaats in onze relatie als een desastreus einde. Maar ik kreeg mijn verstand en mijn gevoel niet kloppend. We hielden immers geen tel minder van elkaar. We waren er beide kapot van en ik snapte er helemaal niets van.

Diep in de rouw – liefdesverdriet

Het was bijna kerstmis en ik was het weekend alleen. Geen kinderen en geen verplichtingen, dus ergens was die timing ‘goed’. Ik zal niet op de details ingaan, maar ik heb twee dagen gehuild en was opnieuw het kleine verlaten meisje. Het liefdesverdriet (en ik ben ervaringsdeskundige) was het rauwste en ergste dat ik ooit gevoeld had. Ik kon niet anders dan het beest recht in de bek aankijken, dat had het rouwen om mijn vader mij geleerd. Het was alsof ik alles kwijt raakte wat me lief was. Blijkbaar was ik nu pas op de bodem van de put (en ik maar denken dat ik daar jaren geleden al was geweest), want erger dan dit kende ik niet.

Einde - afstand - poëzie/songtekst @Missnienox 2025 - ai gegenereerde song @SUNO 

Foto @Juan Pablo Serrano 

Uit de put - terug naar mezelf

Sinds het gesprek (shock) zat ik in mijn overlevingsmodus (mijn ouwe trouwe metgezel dissociatie) en deze coping-skill helpt voor geen meter. Misschien bij een klein kindje, maar niet meer als volwassene. Dankzij fijne gesprekken met mijn broer en beste vriendin en tonnen zelfreflectie (schrijven, lezen, herschrijven en denken) werd ik langzaam wakker. Ik keerde stapje voor stapje terug naar mezelf. Van machteloos en gelaten, werd ik weer vechtlustig en ondernemend. Onbewust en heel logisch had het verdriet me zo kwetsbaar gemaakt, dat ik opnieuw het gevoel had dat ik geen stem had in dit verhaal. Alsof mijn lief alles mocht beslissen, maar was dat wel zo? We hadden het samen in het moment besloten, maar ik had er nog wel wat over te zeggen en te vragen. Vlak voor kerst vroeg ik hem hoe hij zich voelde en of we nog één keer konden afspreken. Hij voelde zich heel verdrietig en ja, natuurlijk wilde hij afspreken en we prikten een datum in het nieuwe jaar.

Vragen die door mijn hoofd gingen – dit was anders

Ik kreeg mijn gevoel en verstand, mijn hart en hoofd niet bij elkaar. Wat ik voor hem voelde had ik nog nooit eerder voor iemand gevoeld en hetzelfde gold voor hem. Waarom moest er afstand zijn, we waren immers dol op elkaar. Aan onze liefde lag het niet, we waren nog steeds verliefd. Had hij bindingsangst? Want ik was immers zo bekend met verlatingsangst. Hij had gezegd dat ik voor altijd in zijn hart zat en ik kreeg hem ook met geen mogelijkheid uit het mijne. Het was dit zekere weten en voelen waardoor ik er geen vrede mee kreeg. Tegelijk rouwde ik oprecht en diep om alles wat we hadden, de potentie van onze liefde en onze ongelooflijk sterke verbinding. Ik keek enorm uit naar onze afspraak, maar was tegelijk bang dat hij koud en afstandelijk zou zijn. Zo was ik het immers gewend en ik nam me voor dat ik hem dan wakker zou schudden, dat ík nog dezelfde was. Dat bleek helemaal niet nodig.

Opnieuw een ontmoeting

Behalve een laagje triest en een intense knuffel (lang en stevig) was hij nog precies hetzelfde met zijn lieve gezicht en taartjes in zijn hand. Er was geen ongemakkelijkheid en ik kon alles zeggen wat ik wilde en hij luisterde. En andersom. Ik vroeg of we elkaar nog konden zien als ik daar behoefte aan had. Ja natuurlijk, zei hij en hij verraste me opnieuw. Enkel die wetenschap gaf me al rust. Er was niets veranderd tussen ons, nog steeds verliefd en dol op elkaar. Dat maakte me tegelijk verdrietig, want gevoelsmatig kon ik er niet bij (en ergens met mijn verstand ook niet). Waarom moesten we afstand nemen?

Geluk & verdriet - poëzie/songtekst @Missnienox 2025 - ai gegenereerde song @SUNO 

Foto @Anna Ilina

Loslaten en doorgaan

Hoe ga je alleen verder en hoe laat je elkaar los? Als je zoveel van iemand houdt (en het is volledig wederzijds) lijkt dat een onmogelijke opgave. En toch moest het. Ik sprak om de week met de praktijk-ondersteuner bij de huisarts en daar keek ik elke keer naar uit. Deze man nam onze relatie serieus, was hoopvol en haalde met humor (waar het kon) de angel uit mijn verdriet. Godzijdank, wat hou ik toch van mensen die grapjes durven te maken in lastige situaties! Ik gaf aan dat app-contact me onrust bracht en teleurstelling en dat ik tot begin februari niets meer zou laten horen. Hij mocht mij natuurlijk altijd een bericht sturen, maar ik zou stoppen met energie steken in ons. Eens even kijken of hij me zou missen. Dat was niet de hoofdreden, want ik moest mezelf beschermen. Dat ik hem altijd kon contacten wanneer nodig (en dat was één keertje toen ik een ree tegen mijn auto kreeg) gaf mij rust.

Het boek 'De 3 grootste liefdes van je leven'

Liefdesverdriet is een flinke motivatie om alles te lezen en luisteren wat los en vast zit over dit onderwerp. Ik las over verdrietige buikpijn-zaken, zoals: bindingsangst, onveilig gehecht, genoegen nemen met kruimels in je relatie, aan het lijntje worden gehouden, adviezen om hem te blokkeren en vergeten enz. enz. Ja, dit sloeg allemaal op 'normale'  relatiebreuken (zoals met mijn ex), maar niet op de huidige situatie met mijn lief. En toen las ik zomaar ineens iets over tweelingzielen, het stond in het boek De 3 grootste liefdes van je leven - Kate Rose. Ik had al eerder bedacht dat ik nu mijn derde grote belangrijke liefde beleefde en de titel trok direct mijn aandacht. Ik las het e-book en mijn wereld stond op zijn kop.

Soulmates, karmische partners en tweelingzielen

De schrijfster had het over 3 soorten liefdes: de soulmate (mijn grote eerste liefde), de karmische partner (laatste ex ten voeten uit) en de tweelingzielenverbinding. Terwijl ik in het karmische deel van het boek zat was ik bang dat mijn lief in die categorie viel, want voor een soulmate was hij te spannend, intens en uitdagend. Als onze connectie karmisch zou zijn, dan kon ik het wel schudden. Niet dat ik dat écht dacht, want met zo’n partner had ik lange (en kortstondige) ervaringen. Nee, onze liefde stond daar haaks op. Toen kwam het fenomeen tweelingzielen en mijn mond viel open. Letterlijk. Zoveel herkenning dat de tranen over mijn wangen liepen. Ik kwam net zo thuis bij deze informatie als bij mijn lief.

Tweelingzielen  - poëzie/songtekst @Missnienox 2025 - ai gegenereerde song @SUNO 

Foto @Matej Novosad

Hoe ik ontdekte dat wij tweelingzielen zijn

Het bijzondere was dat ik allemaal zinnen las die mijn lief ook had gebruikt. Maar bij hem kwamen ze recht uit zijn hart en hij wist niks over tweelingzielen. En ik ben de spirituele van ons twee, want hij mag dan super empathisch zijn en een gevoelsmens, hij is de nuchtere. Daarom was het ook zo bijzonder wat hij over onze eerste ontmoeting zei: ik voelde je eerder dan ik je zag. Ik kan het niet uitleggen, een heel sterk gevoel, ik moest naar je toe. Je blijft voor altijd in mijn hart (en niet als slijmpraatje, maar bloedserieus), totdat ik jou zag vond ik mijn leven wel prima, maar ik heb dit nog nooit voor iemand gevoeld, het verwart mij, het is net of we elkaar al heel lang kennen, het is heel vertrouwd, een gevoel van thuiskomen.

De fases in de tweelingzielenverbinding – nóg meer bewijs

Ja, we spiegelen elkaar in alles sinds het eerste moment. Het was liefde op het eerste gezicht en onze ontmoeting was er één uit duizenden. We waren onszelf vanaf de start en we voelden ons thuis bij elkaar. En dan alle overeenkomsten tussen ons in normen en waarden, dierenliefde, empathie, creativiteit, atletische bouw, wild haar en onze sterrenbeelden (de ultieme match). Maar toen ik over de verschillende fases las die bij deze specifieke verbinding horen, was de laatste twijfel weg. Is het niet vreemd dat je (liefdes)leven volgens een bestaand script verloopt? Heel raar kan ik je zeggen. Maar dat het om iets spiritueels ging snapte ik direct, want ik ben zo spiritueel als wat. Mijn hele leven is gevuld met onverklaarbare voorvallen en dromen. Maar dat juist dit ongrijpbare de verklaring was voor onze gigantische aantrekkingskracht,  herkenning en chemie, was een verrassing.

De onvermijdelijke breuk - gegarandeerde fase

Tweelingzielen hóren juist (tijdelijk) uit elkaar te gaan. Na de roze brillenfase komt er sowieso een ‘breuk’, dat is een niet te vermijden volgende fase. De energie wordt teveel en ondraaglijk voor één van de twee: tweelingzielen voelen een intense aantrekkingskracht en energie als ze samen zijn. Daardoor kunnen ze elkaar afstoten uit zelfbehoud en dat moment komt vanzelf na de vliegende start. Dit is vaak al na een paar maanden, als twins elkaar meteen vaak zien. Bij ons was het pas na 15 maanden, maar wij hadden denk ik een langere opbouw doordat we elkaar maar eens per twee weken een dag zagen. Zo nam het intense niet direct de overhand, maar de afstand kwam alsnog. Keihard en onvermijdelijk.

Gemis  - poëzie/songtekst @Missnienox 2025 - ai gegenereerde song @SUNO 

Foto @ROMAN ODINTSOV

De donkere nacht van de ziel

Door de breuk en het liefdesverdriet om je tweelingziel ga je metersdiep de put in. Dit wordt wel The Dark Night of the Soul (of donkere nacht van de ziel) genoemd. Spiritueel gezien heet het The Ego Death, de dood van het ego, het einde van de aangeleerde zelfverkozen identiteit. Als je enorm rouwt, intens verdriet hebt en zo diep bent gegaan tot je ineens beseft hoe leven & liefde werkelijk in elkaar zitten, dan kun je niet meer terug. Wat je ontdekt kun je niet meer afleren, want niet-weten is geen optie. Ik las alles terug over wat me overkomen was en wat ik voelde en leerde klopte allemaal.

De ontdekking van je wezen – spiritueel ontwaken

Ik ontdekte mijn ziel (wie ik in mijn diepste wezen ben) en wat liefde écht is. Al had ik al een paar jaar redelijk realistische ideeën over de liefde, ze in de praktijk brengen was een ander verhaal. Dit wordt ook wel spiritueel ontwaken genoemd. Maar nogmaals: dit begrijp je pas achteraf, op het moment voelt het allemaal uitzichtloos en gigantisch pijnlijk. Wel werd alles me plotseling helder toen ik ons herkende in de vele voorbeelden. Wat mijn lief en ik voor elkaar voelden was echt en vele malen groter dan ik ooit had kunnen vermoeden. Het klopte tussen ons, van a tot z. Hoe was het mogelijk dat onze liefde volgens een ‘vaststaand script’ verliep? Tegelijk voelde het troostrijk en dit weten bracht me rust en vertrouwen. Onze band was immers onbreekbaar, want we waren dezelfde ziel. Helaas kon ik mijn nieuw verworven ontdekking met weinig mensen delen. Mijn nieuwe hogere bewustzijn was een stap die de meerderheid van de mensen niet maakt en mijn pad werd eenzamer. Maar ik kon niet anders dan verder lopen, dit was mijn zielsmissie.

De donkere nacht - poëzie/songtekst @Missnienox 2025 - ai gegenereerde song @SUNO 

Foto @Ahmed ؜ 

Wat je overal leest over tweelingzielen

Een tweelingziel is je spiegelziel, je bent elkaars grootste liefde, je hebt samen dezelfde ziel, je spiegelt elkaar in alles, degene die het meest in de vrouwelijke energie zit is de DF (Divine Feminine – maar het hoeft geen vrouw te zijn) en zij is de jager (chaser). Degene met de meeste mannelijke energie is de DM (Divine Masculin – kan ook een vrouw zijn) en dit is de vluchter (runner). Tussen tweelingzielen heb je een sterke push & pull (aantrekken/afstoten) dynamiek en ze werken als magneten op elkaar, maar de uitgewisselde energie van de DF is zo sterk dat de DM regelmatig afstand neemt. De twin met de vrouwelijke energie loopt voor op de mannelijke: zij ontdekt als eerste (en vaak als enige) dat ze tweelingzielen zijn. Er gaat een wereld open en je kunt niet meer terug of niet-weten. Het aantrekken en afstoten doet denken aan een karmische relatie, maar voor tweelingzielen is de energie gewoon ‘too much’. Buitenstaanders zien dit nog wel eens anders en uitleggen is niet aan te raden. Bewaar deze info maar voor je dierbaren.

Maar hoe komen tweelingzielen uiteindelijk bij elkaar?

Als ieder voor zich alle stappen doorloopt om te helen (en dat doe je apart van elkaar, dan krijg je uiteindelijk Union (samenkomen vanuit liefde om eíndelijk écht samen te leven). Het klonk allemaal als een onmogelijke opdracht en vooral erg eenzaam en alleen. Waarom kreeg de meerderheid van de mensen met hun traditionele relatie precies wat ze wilden op bestelling? Zoveel mogelijk samenzijn, snel samenwonen enz. enz. Waarom moest mijn liefdespad zo moeilijk en uitdagend zijn? Tegelijk voelde ik dat ik uitverkorene was voor dit pad/deze tweelingzielenreis. Er was/is helemaal geen keuze, want je krijgt je tweelingziel toch niet uit je systeem. Onmogelijk! En mezelf ontwikkelen heeft mijn grootste prioriteit, dat is altijd zo geweest. 

Het verschil tussen een karmische partner en en tweelingziel

Een relatie met een karmische partner zit vol hoogte- en dieptepunten, adrenaline en conflicten. Psychologische spelletjes, manipulatie (ja, allemaal meegemaakt of me onbewust schuldig aan gemaakt vroeger. Ik geef het eerlijk toe), er is nooit rust of harmonie zoals bijvoorbeeld bij een stabiele soulmate relatie. Met een karmische partner is er afhankelijkheid en de een is de nemer en de ander de gever. Het is niet in evenwicht. Ja, er is enorme aantrekkingskracht (passie & lust), maar emotionele diepgang ontbreekt. Er is meer pijn dan geluk en patronen worden constant herhaald. Met een tweelingziel is de verbinding diepgaand en stabiel. Je inspireert elkaar tot groei door elkaar constant te spiegelen. Deze band is de grootste katalysator voor zelfontwikkeling: je moedigt elkaar aan en wilt het beste voor elkaar. De liefde tussen twinflames is wederzijds, in evenwicht, onvoorwaardelijk en de band is onbreekbaar. Hij of zij is namelijk dezelfde ziel als jij. Je speelt geen spelletjes en je spreekt dezelfde taal. Ook een verborgen contract (zoals bij de meeste traditionele relaties speelt) ontbreekt. Er is alleen maar liefde en liefde betekent vrijheid. Je gunt elkaar het allerbeste, zelfs als je daarvoor apart moet leven.

Zo zijn wij - tweelingzielen   - poëzie/songtekst @Missnienox 2025 - ai gegenereerde song @SUNO 

Foto @NIX PHOTO

Wat ik deed met deze informatie?

Terug naar de radiostilte met mijn lief. Achteraf zag ik in dat ik vanuit mijn verlatingsangst enorm door hem was getriggerd, ruim voordat de ‘breuk’ plaatsvond. Ik had steeds vaker bevestiging gezocht via appjes. Mijn behoefte aan verbinding was altijd al een rode draad in mijn leven. Ik was de overduidelijke jager (DF) en door mijn druk op hem was hij gaan rennen. Ik doorzag duidelijk hoe mijn poging tot 'grip en controle' hem had weggejaagd. Mijn stilte op de lijn was eerst een gevoelsmatige (wijze) keuze, maar ik begreep nu ook dat het de enige manier was. Dus stopte ik met jagen en zodra ik mijn tweelingziel los liet en ruimte gaf (dat wordt altijd gevoeld, ook op afstand) gebeurde alsnog waar ik bang voor was. Er gebeurde niks. Het was twee weken compleet stil op de lijn. Ik had hem dan wel losgelaten dacht ik, maar qua energie miste ik hem enorm en was ik ontzettend met hem bezig. Je kunt iets rationeel uitvoeren, maar als je gevoel niet mee gaat werkt het niet.

En toen was ik er klaar mee – 'ping'

Klaar met de stilte, klaar met het wachten. Het was graag of niet. Ik liet eindelijk los en dat kon omdat ik vertrouwen had. Vertrouwen in onze onbreekbare band, vertrouwen in mijn eigen pad los van het zijne. Ik bracht mijn geleerde eindelijk in de praktijk. Ik vergat hem niet, maar ik moest door met mijn eigen leven. Ik had 45 dagen diep liefdesverdriet gehad en het was klaar. Precies toen ik met tranen in mijn ogen de kracht voelde van deze juiste beslissing (en naar Perhaps Love van John Denver luisterde) plopte er ‘ping’ een foto + berichtje van mijn lief binnen. Dat hij aan mij dacht, dan wist dat eventjes… Zijn verdrietige blik sprak boekdelen en het bewijs was geleverd. Hij kwam terug op het exacte moment dat ik hem liet gaan. Kennelijk kwam hij pas in actie nadat hij echte leegte en afstand voelde. Mijn berichtjes en aandacht waren niet langer vanzelfsprekend en daardoor kwam er ruimte voor echt gemis bij hem (en hij ondernam actie).

Valentijnsdag en nieuwe ontmoetingen

Voor het eerst van mijn leven (één naar mezelf gestuurde fake valentijnskaart uitgezonderd) kreeg ik Valentijns-post: een grote envelop met het shirt van zijn band! Je snapt dat de afzender niet te traceren was. En hij had het zelfs willen afleveren… Een afspraak voor een ontmoeting werd snel gemaakt en sindsdien zien we elkaar weer ouderwets. Nou ja ouderwets? Niet echt: we zien elkaar minder vaak en niet in het strakke stramien van iedere twee weken. De verliefdheid is wel ouderwets en onze liefde blijft maar groeien. Onze verbinding verdiept zich nog elke dag. Dachten we eerder dat we samen overal over konden praten, onze gesprekken gaan nu dieper. Ik sta er volwassener in en op een manier die niet is weggelegd voor de meeste mensen. Onze relatie is niet traditioneel, het is een speelse pure connectie vanuit vrijheid. Zo is liefde namelijk bedoeld. Geen verborgen contract, onze liefde is onvoorwaardelijk. Maar we zijn wel trouw aan elkaar, dat boven alles. Vrijwillig en graag.

Tweelingzielen op reis  - poëzie/songtekst @Missnienox 2025 - ai gegenereerde song @SUNO 

Foto @Arina Krasnikova

De werkelijke bedoeling van tweelingzielen

Je, je leest het goed, de echte bedoeling is me nu pas duidelijk. Dit is wél een liefdesverhaal, maar dan eentje over jezelf. Tweelingzielen ontmoeten elkaar om elkaar te stimuleren de beste versie van zichzelf te worden. En dit doen ze apart van elkaar, want ze hebben ieder hun eigen pad te bewandelen. Ik las online overal over tweelingzielen die beide hun eigen reis moeten maken naar binnen, voordat ze echt samen kunnen komen (‘Union’). Nou ik heb zelf een enorme transformatie doorgemaakt, maar mijn lief heeft een andere achtergrond en andere demonen te bevechten. Daarom vreesde ik eerst dat dat nog wel eens járen zou kunnen duren. Kon ik daar op wachten en wilde ik dat? Ik legde de regie en oplossing bij hem, maar ik begreep dat ik mijn eigen oplossing was. Dus focuste ik me op mezelf, de enige waarop ik invloed heb. En ja, ik kon nog wel wat zelfliefde en zelfvertrouwen gebruiken. Daarnaast: hem proberen te vergeten is sowieso onmogelijk en ik leef liever alleen dan met een andere man. Het is mijn lief of niemand. De lat ligt metershoog en daar komt niemand anders bij in de buurt. En daarom liet ik de uitkomst los. Het werd tijd om de situatie te accepteren, onvoorwaardelijk en zelf de regie over mijn leven terug te pakken. Ongeacht wat zijn eventuele stappen zouden zijn.

Zelfliefde en het grootse geluk

2025 zou het jaar van verandering worden had ik mezelf 31 december 2024 beloofd. En dat is gelukt. Ik heb een enorme ontwikkeling doorgemaakt en eindelijk echt met mijn verleden afgerekend. Op een hele liefdevolle maar stevige manier. Ik heb mijn kleine Nienke het woord gegeven en het gesprek van mijn leven met mijn moeder gevoerd. Over mijn vader en hoe zij mij samen hebben opgevoed. Mijn moeder luisterde en nam mijn boodschap aan. Het ging er mij enkel om dat ik het kwijt wilde (mijn kleine ik kreeg eindelijk een stem) en wat zij er mee deed was aan haar. Ze reageerde zoals een lieve mama hoort te reageren en nu staat er niets meer tussen ons. Het stuk woede dat ik nog naar mijn overleden vader voelde is ook opgelost. Het had gewoon tijd en aandacht nodig.

Poëzie en levenslessen

Alles wat ik meemaakte verwerkte ik in mijn gedichten, ze vormen een chronologisch verslag van mijn ontwikkeling. Poëzie over groei, geluk, verdriet en bovenal liefde. Daarnaast las ik alles wat los en vast zat: van Alan Watts tot Eckhart Tolle. Nu wordt het een uitdaging om 'niet langer kloppende' ideeën af te leren, want hoe meer ik leer hoe minder ik weet. Ik ben mijn hoofd, al mijn hele leven. Dacht ik. Schrijvers leven vanuit hun hoofd. Maar het zijn maar gedachten, wat we werkelijk zijn is onze ziel. En dat lichaam? Dat is maar tijdelijk. Dat wist ik al en ik had ook weinig met lichamen nadat mensen gestorven waren. De ziel was er immers uit. Mijn vaders ziel voel(de) ik, maar met zijn lichaam had ik niets meer. Dat is persoonlijk, maar het blijkt nu dus te kloppen. En dat we allemaal van hetzelfde zijn gemaakt, alles is één en zonder de stilte geen geluid, zonder de leegte geen objecten enz. enz. Het is allemaal nieuw voor mij en nog wat abstract, maar ik begrijp het steeds beter. Het mooie is dat mijn lief deze wijsheid al van zichzelf heeft, ik heb alleen een andere route moeten bewandelen om deze wijheid te vergaren. We begrijpen elkaar en hij staat open voor alles en (ver)oordeelt niet.

Document van liefde  - poëzie/songtekst @Missnienox 2025 - ai gegenereerde song @SUNO 

Foto @Garon Piceli

Als je iets wilt, moet je het zélf doen

Wacht niet op de ander en ga op vakantie naar waar jij wilt. Ik wacht niet langer op mijn lief, zoals ik vroeger wel gedaan zou hebben. Ik cijferde mezelf weg, offerde me op, stond standby om beschikbaar te zijn, vulde mijn leven met het redden van de ander. Ik bracht mijn leven wachtend op de ander door (met een vakantie plannen of leuke dingen doen). De bedoeling van het leven is dat je niet moet wachten op een ander om je gelukkig te maken, dat moet jezelf doen. En geluk zit in het moment, ik heb geleerd in het moment te leven. Het leven is nu. Dus reisde ik met dochter naar Praag en met zoon naar New York en het was GEWELDIG en ONVERGETELIJK. Dat heb ik allemaal zelf bereikt. Met mijn eigen (spaar)geld, baan en woning ben ik onafhankelijk en ervaar ik een enorme rijkdom.

Het leven is nu – geluk zit in het moment

Ik ben dankbaar en gelukkig met mezelf. Ben nu trots op mijn behoefte om alleen te zijn – my solitude – en ik ben niet meer eenzaam. Ik heb het heerlijk met mezelf, want ik houd van mezelf en hang zelf de slingers op. Het kleintje in mij voelt zich gezien en gehoord en vooral begrepen. Ik heb mezelf geheeld en ik heel mezelf nog steeds kleine beetjes op liefdesgebied met mijn lief. Hij is de allerliefste die mij is overkomen. Ik heb hem niet nodig voor mijn geluk, ik kan mezelf dragen. Al is met hem samenzijn wel het prachtigste en liefdevolste gevoel dat ik ken op liefdesgebied. In mijn eentje gelukkig kunnen zijn én met mijn kinderen, lief, familie, vriendinnen en dieren is het grootste cadeau dat ik mezelf heb mogen geven. En mijn tweelingziel, mijn allerliefste lief, is de slagroom op de taart.

Mijn lief is de toegift

En dat is het ware verhaal over tweelingzielen en waarom ze op je pad komen. En de term Union slaat op jezelf; het gaat erom dat je je verenigt met je ware zelf, je ziel. Je hebt geen garanties in de liefde, niets is zeker en controle is een utopie. Ik voel intuïtief dat we bij elkaar horen, maar ik moet het leven zelf leven en hij mag aanschuiven als hij wil. Ik heb mijn pad en hij het zijne. Daarnaast loopt ons gezamenlijke pad - onze relatie. We zijn niet van elkaar te scheiden, want we hebben dezelfde ziel. Als je lief bent voor jezelf dan ben je dat ook voor de ander. En dan houd je van diegene zonder voorwaarden. Geen strijd of schaarste, want je accepteert wat er allemaal wél is. En natuurlijk verlang ik soms naar meer en mis ik hem, maar dat zijn maar gedachten van het ego. Ik los het zelf op en troost mezelf, dat is mijn eigen taak en niet de zijne. En daarna voel ik weer dat het goed zit en altijd goed zal blijven tussen ons. Sinds ik mijn eigen ziel leer kennen, snap ik alles steeds beter. En de heerlijke stilte in jezelf die je vindt tijdens meditatie, die stuur ik op afstand naar hem. Want het blijft een spirituele belevenis, het leven én de liefde.

Is een tweelingzielenreis makkelijk? Nee, verre van, maar het is het me allemaal meer dan waard. Ik voel me omringd door onuitputtelijke liefde. En ik wil ook niet anders dan deze reis, want dit is mijn zielsmissie.

Ik wens jullie allemaal een liefdevol, gezond, gelukkig en inspirerend 2026!

Nienke, 20 december 2025, @Missnienox

Foto @Vera