Behalve hoofdpijn, koorts, verkoudheid, stemverlies, hoestbuien en een wattenhoofd – heeft corona mij 3 onvergetelijke inzichten gebracht. Dankbaar dat covid-19 voor mij draaglijk was, al zijn de klachten na twaalf dagen nog steeds niet verdwenen, gaf het mij ook een cadeau. Lees mee over de meerwaarde van een lichaam dat je tot stilstaan dwingt - op alle mogelijke manieren.
@Markus Winkler
Geen ruimte en tijd voor ziekte
Ja, daar heeft corona geen boodschap aan. Geen enkele. Achteraf gezien bracht een gezellig etentje in een publiek restaurant mij de covid-19. Precies vijf dagen later begon ik te zweten, voelde ik me down en kon ik er de vinger niet opleggen waarom ik met mijn ziel onder mijn arm liep.
Terugkijkend had ik het toen al onder de leden
In mijn persoonlijke leven speelden ondertussen verschillende dingen en achteraf gezien hadden die blijkbaar aandacht nodig. Maar ik moest door net als iedereen - met zorgen, werken en mezelf ontwikkelen. Moet, moet en moeten. Totdat corona kwam en mij rigoureus terugfloot.
@Fusion Medical Animation
Als je er iets van leert is het niet voor niets
Nogmaals, ik heb het geluk dat corona voor mij 'te doen' was, ondanks mijn auto-immuunziekte (Hashimoto), maar het bracht me wel tot stilstand. Liggend in bed, slaapwakend en starend was ik eindelijk aan de beurt. Smaak weg, geur weg en vrolijke humeur pleite. Totdat heel voorzichtig gedurende de dagen een besef bij mij binnen sijpelde, inzichten die mij stuk voor stuk als pure waarheid aanraakten.
Als ik door was gegaan met mijn gewone leven had ik deze inzichten gemist
Ik had niet genoeg stil kunnen staan bij mijn gevoel, angsten, verdriet en boosheid. De puzzels waren niet gelegd, want ik wist niet dat ik iets had op te lossen. Alles wat in mij resoneerde, woekerde, fluisterde en knaagde had ik stelselmatig genegeerd. Feit. Ziek worden bleek voor mij een wederopstanding in inzicht, kennis en acceptatie. Een zuiver weten zo helder dat ik het niet had kunnen verzinnen. Wat heeft corona mij nou precies gebracht?
@Brett Jordan
1. Inzicht in loslaten
Nee, ik kon het me niet permitteren om ziek te worden. Niet voor mijn werk en niet voor familieomstandigheden. Zo voelde dat. De timing kon niet slechter en toch was het zo. Met flinke koorts en vervelende hoofdklachten moest ik me ziek melden en het voelde alsof ik mijn lieve collega’s in de steek liet. Al weet je dat je er niets aan kunt doen en niemand neemt het je kwalijk, toch voel je je schuldig. Tenminste ik wel.
Juist toen mijn familie mij nodig had was ik onbereikbaar
Mijn vader is ziek. We weten het nog maar net en we zijn er allemaal stuk van. Mijn vader voorop, nou ja vooral zijn lijf. Voor de rest houdt hij zich kranig. De sluipmoordenaar kanker heeft hem in zijn klauwen en nu ik dit schrijf weten we nog niet hoeveel hoop er mag zijn. Mijn arme moeder blijft fier overeind en ik bel haar iedere dag. Verder kan ik weinig voor ze betekenen, geen ziekenhuisbezoek, niet mijn broers en schoonzusters aflossen en alles wat je zou willen in dit soort emotionele rollercoasters. Het voelt behoorlijk machteloos.
Inzicht: het is zoals het is
Aan ziekte is in het moment weinig te veranderen. Voor een goed herstel - als je ‘gewoon moet uitzieken’ - heb je geduld nodig en dat kun je niet afdwingen. Accepteren is de enige verstandige optie. Gelukkig leerde ik dit snel. Ik kon immers nog steeds kort bellen (amper stem), appen en kaarten sturen. Ook had ik tussen alle slaapjes door veel denktijd. Het was mogelijk om met al mijn aandacht bij mijn vader, moeder en de familiesituatie te zijn. Mentaal bleek er veel mogelijk, kijk maar naar de volgende inzichten die hier uit voortkwamen. Je neerleggen bij je ‘lot’ hielp in mijn geval.
@Shrikanta H.U.
2. Inzicht in dankbaarheid
Ik voelde de tijd en de ruimte om over mijn vader na te denken. Natuurlijk was ik verre van optimaal, maar ik kon mijn verdriet makkelijk toelaten, want mijn tranen zaten toch al hoog. Glashelder zag ik alle mooie dingen die hij mij en mijn broers heeft gebracht. Liefde voor de natuur – mijn vader was een wandelende encyclopedie – hij kende alle namen in het latijn van iedere plant, insect of boom. Ik praat even in de verleden tijd want de laatste tijd heeft hij helaas minder toegang tot zijn innerlijk boekwerk. Oh, wat wist die geboren onderwijzer veel over veel.
Muziek – bandopnames – boeken – wandelingen - natuur - onderwijzen
Mijn vader maakte met ons hoorspelen op casettebandjes inclusief realistische geluideffecten van langspeelplaten. Zelf produceerde hij ‘De papa Roel-show’ boordevol biologie & geschiedenis-kennis & feitjes en zijn meters boeken en wandplaten vol flora & fauna waren een lust voor het oog. Onkruid bestond niet in zijn optiek en hij complimenteerde ons altijd met onze tuinen inclusief rommelhoekjes. Hij was het type 'wilde tuin' en geitenwollensokken in sandalen. En dat bedoel ik vol liefde. Ook is hij de enige man in mijn leven die me altijd complimenten maakt. 'Is dat mijn dochter? Wat zie je er weer prachtig uit vandaag!'
Inzicht: papa ik houd van jou
Gelukkig ben ik nog op tijd, want ik kreeg nu deze ruimte tot bezinning die een ander niet of te laat heeft. Corona wierp dit in mijn schoot en ik heb het gegrepen. Ruimte om dankbaar te zijn, voor mijn ouders, mijn sterke moeder en lieve stabiele broers. Alsof ik vooruit heb gelopen op wat straks belangrijk is en ik de echte waarde van mijn vader alsnog en helemaal zie. We hebben allemaal onze eigen band met onze ouders en dit was wat ik nodig had ten opzichte van mijn pa. Dank hiervoor.
@Sander Sammy
3. Inzicht in mensen
Deze wil ik in tweeën opdelen. Ik begin met een heel naar inzicht en trek daarna de focus weer terug naar mezelf, daar waar de focus hoort. Ik deed een vreselijke ontdekking over een zogenaamd empathisch persoon in mijn leven. Iets wat al langer aan mij vrat, mij omlaag haalde en mijn energie opzoog kreeg ineens een gezicht. Het masker viel af, meedogenloos en glashelder. Stukje voor stukje legde ik vanuit mijn bed een puzzel die ik niemand toewens. Liefde bleek een vals toneelstuk.
Toxisch - egoïstisch - narcistisch - ziekmakend - liefdeloos
Ja, er waren enorme rode vlaggen. Ik handelde er direct naar, maar ging later alsnog voor de bijl. Een valse identiteit, gespeelde liefde en psychologische spelletjes, maar godzijdank zag ik het op tijd. Verder wil ik geen woorden meer vuilmaken aan deze profiteur. Als ik niet de rust en de wil had gehad om het unheimische knagende gevoel in mijn maag te onderzoeken had ik de wolf in schaapskleren (nog) niet ontmanteld . Ik ben zo dankbaar voor dit inzicht!
@Content Pixie
In de wieg gelegd voor magische praktijken
Wie mij werkelijk kent weet dat ik sinds een klein meisje grote interesse heb in spiritualiteit, de natuur, dieren en magie. Geen (prenten)boek over heksen, magische krachten en onverklaarbare dromen en ontmoetingen ging aan mijn puntneusje voorbij. Met dromen die regelmatig uitkwamen, hoog sensitiviteit, het aanvoelen van energieën en mensen en empathie voor alles dat leeft, voelde ik me vaak instabiel, overprikkeld en anders.
Inzicht: wees jezelf en vertrouw op je intuïtie
Sinds ik balans in mijn leven heb gecreëerd en mijn grenzen beter bewaak is er meer ruimte gekomen voor het voelen en vertrouwen van mijn intuïtie. Mijn intuïtie had immers hartstikke gelijk bij een bepaald persoon (direct in het begin) en ik had er trouw aan moeten blijven, dat was mijn les. Trouw zijn aan jezelf en worden wie je in wezen al bent. Als meisje wist ik al dat ik een goede heks was, een witte . Nu weet ik dat ik een groene heks ben, in hart en nieren. Dat inzicht overviel me al eerder in mijn leven, zoals een jaar geleden toen ik de term ‘green witch’ voor het eerst las in een boek. Toen ik gisteren zittend in bed een YouTube filmpje bekeek over iemands 'persoonlijke magische pad' kroop het kippenvel over mijn hele lijf en barstte ik in tranen uit. Het was als thuiskomen, want het was mijn taal en verhaal.
Mijn vaders kennis en interesse voor planten en kruiden met hun genezende kracht, zijn liefde voor de natuur, mijn moeders kookkunsten en de sterke vrouwen in beide families – de cirkel is rond. Dit is een wetenschap zo helder, puur en rustig dat het me de adem bijna beneemt. So be it. En hoe het ook gaat lopen, mijn vaders liefde en kennis gaat niet verloren, want ik draag haar mee in mijn hoofd en hart en ik krijg haar vanzelf in de vingers. Groene vingers.
Dit inzicht is wel het allermooiste van allemaal!
Dankbare groet @missnienox
P.S. Heeft corona jou ook iets verrassends gebracht? Ik lees het graag.
Reactie plaatsen
Reacties
Dit verhaal laat mij de traantjes wel lopen.
Mooi Nien
Dank je wel lieve moeders😊 Ja, de tranen zitten hoog momenteel. Bij ons allemaal.❤
Nienke,
Allereerst voor jou en je vader, moeder, familie heel veel sterkte met het verdere verloop van de slopende ziekte.
En bedankt voor alle super mooie en verhelderende blogs die je schrijft.
Goed dat je er op tijd achter gekomen bent, dat je de rode vlaggen op tijd hebt gezien en niet pas maanden of jaren later. Ik had je zo een leuke, goede relatie toegewenst. En je bent zo'n sterke vrouw, je kunt de momenten wat het je leert en brengt zo mooi omschrijven en weer ombuigen naar het positieve.
Veel sterkte, hou je taai.
Bedankt voor al je inzichten. Je schrijft fantastisch, het leest zo prettig.
Dank je wel lieve Agnes voor je lieve wensen en complimenten. Doet me goed😊! Fijn dat je wat aan mijn blogs hebt, daar doe ik het voor.
Ach Nienke, wat triest voor jou en je familie dat je vader ziek is. Ik hoop dat er met behandelingen of iets anders nog veel mogelijk is. Het is vreselijk en gek genoeg ook mooi zulke momenten, je beseft dan wat echt belangrijk is. Mooi hoe je over hem en je familie schrijft! Fijn dat corona je behalve narigheid ook veel inzicht bracht. Sterkte voor jou en je familie!
Dank je wel lieve Gerda voor je lieve reactie en support. Jouw steunende woorden doen mij goed😊. Lief! We gaan zien hoe het allemaal gaat lopen.