Nee, het is niet wat je denkt. Hoe ik dat weet? Omdat ik de aanname doe dat jij denkt dat ik over ijdelheid, spiegels en boze sprookjes ga schrijven. Had gekund, maar nee, ik wil het over spiegelen hebben. Je weet wel, iets wat ons de hele dag overkomt in relatie met anderen, of we nu willen of niet. Hoe vaak wordt jou een spiegel voorgehouden en wat doe je er vervolgens mee? Lees mee over kansen pakken en angstzweet in de praktijk.
@Tuva Mathilde Loland
Spiegelen of een spiegel voorhouden?
Spiegelen in de communicatie met een ander is een slimme en vaak onbewuste manier om sympathie en vertrouwen bij de ander op te wekken. Je spiegelt in houding of woordkeuze, zoals een open houding of tutoyeren met als gevolg dat een gesprek prettiger verloopt. Over deze vorm wil ik het nu niet hebben, ik ga voor de bekende spiegel die een ander jou kan voorhouden. Hier valt namelijk veel van te leren.
Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet
Precies. Zelf heb je een dode hoek voor je tekortkomingen of verbeterpunten, bij de ander zie je het uiteraard glashelder. Wanneer een ander jou (ongewenst) een spiegel voorhoudt wordt je daar niet altijd blij van. Sterker nog, het kan je giftig, pissig, woedend of verdrietig maken of op zijn minst irriteren. Want helaas zit er regelmatig een kern van waarheid in, mits diegene over enige wijsheid en empathie beschikt. Anders kun je het beter het ene oor in en het andere oor uit laten gaan (tip van de dag).
@Thought Catalogue
Leergierig in de praktijk
Jullie kennen me zo langzamerhand wel; een dag niet geleerd (en gelachen) is een dag niet geleefd. Maar na jarenlange eenzijdige studie (via boeken, Youtube video's en podcasts) valt het geleerde in de praktijk brengen vies tegen. Met eenzijdig bedoel ik dat ik alle informatie tot me heb genomen en dat er geen echte wisselwerking was. Geen actie-reactie zeg maar. En dat is heerlijk rustig, veilig en vertrouwd, maar het leven wil geleefd worden en laat zich niet controleren.
Sta jij open voor kritiek?
Een boek of video stelt geen vragen en geeft geen directe kritiek. Je hebt mensen die allergisch zijn voor een kritische noot en alle stille hints stelselmatig negeren. Dat lijkt misschien intern een rustige zaak, maar je leert er geen barst van. En dat is prima als het jou weinig interesseert om verder te komen, maar als je behoefte hebt aan zelfontplooiing, is een spiegel een must. Nou een spiegel kan je krijgen hoor, welkom in de interactie. Laat ook vooral een reactie achter in dat kader, houd ik van.
@Bekah Russom
Kinderen zijn de puurste spiegels
Pffft, heb je even? Zodra je moeder of vader wordt en je kind zich op turbosnelheid ontwikkelt vliegt je zelfbeeld aan scherven. Zolang die kleine je adoreert is er weinig aan de hand, maar o wee de dag dat er een weerwoord komt. Waarom? Daarom! Moet je ineens je beweegredenen gaan uitleggen in Jip & Janneke taal, of je hebt een autoritaire opvoedstijl (gruwel) en dan is je antwoord kort en krachtig: 'Omdat ik het zeg en daarmee basta!' Het behoeft geen uitleg dat we hier te maken hebben met een fixed mindset (inflexibel denken) en om te groeien heb je een growth mindset nodig hebt.
Filosoferen kun je leren
Hoe heerlijk is het als je zoon van zestien met jou over het leven filosofeert en geen genoegen neemt met je standaard riedels. Hij stelt daadwerkelijk vragen en je komt niet langer weg met je stokpaardjes, bla bla bla enz. Ik vind dat goud waard en tegelijk soms best wennen. Je vraagt jezelf ineens af waar je al je ideeën op baseert en hoe meer je weet, hoe minder. Dat werk. En hoeveel wijsheid je ook uit boeken hebt opgediept, jouw kennis staven aan de werkelijkheid, dat is waar het uiteindelijk om draait. Daarom hou ik ook van mensen die echte vragen stellen, dat ken ik niet echt uit mijn verleden.
@Cyrus Crossan
Generale repetitie
Ik heb het gevoel dat ik de afgelopen jaren veel gerepeteerd heb op hoe ik wens te leven. Waar word ik gelukkig van, wat zijn mijn grenzen en met wie wil ik omgaan? Ik moest mijn vroegere 'normaal' afschudden en inruilen voor een gezond normaal waar ik me goed bij voel. Dat was een intens en pijnlijk proces maar ik ben er. Ik weet goed wie ik ben, wát en hoe ik het wil in mijn leven en ik bewaak mijn normaal beter dan ooit. Maar ik deed dat natuurlijk single en solo, dus het was overzichtelijk en rustig op de lijn.
Werk in uitvoering
Het vergt moed om alles wat je geleerd heb over (voor mij onmisbare) verbinding in liefde en vriendschappen in de praktijk te brengen. Tenminste zo voel ik dat. Ik vind het spannend om al het geleerde actief na te leven. Eng als in 'met de billen bloot' tijdens een echte uitvoering na de generale repetitie. Genoeg gerepeteerd meid, je kunt het! En je leert het meeste in het echt, als een ander jou spiegelt in je gedrag. Wat ik eerder in een ander zocht heb ik zo langzamerhand allemaal zelf gerealiseerd en nu is het moment om de vruchten te plukken van die noeste arbeid. Dit is wie ik ben en waar ik voor sta.
@Cornelia Steinwender
Je hebt meer dan je dacht
Nu ik me verder openstel ontdek ik steeds meer liefde vlakbij en om de hoek. Lieve familie die ik al mijn hele leven ken, maar waar ik nu alsnog kanten van ontdek die enorm met mij resoneren. Het is tijd om dat te koesteren. Net als mijn vaarwel aan passief afwachten op een ander. Ik zet al een poosje zelf actieve stappen en neem initiatieven die mijn leven op vele vlakken hebben verrijkt. Brutalen hebben de halve wereld en wie goed doet, die goed ontmoet. Zelf de slingers ophangen gaat me steeds beter af (of wacht, dat deed ik al mijn hele leven) en ik straal als een vuurvliegje.
Niet schrijven maar praten
Over je gevoel kunnen praten, is dat niet mijn favoriete schrijfonderwerp? Ik kom nu tot de conclusie dat weten hoe je het wilt doen, iets anders is dan het ook echt doen. Waar ik goed over mijn emoties en gedachten kan schrijven, blijkt verwoorden (tegen een ander) een behoorlijke uitdaging voor mij. Ik weet wat ik wil en wat nodig is om me goed te blijven voelen in relatie tot de ander, maar het hardop zeggen...valt dat even vies tegen. Juist en daarin word ik nu gespiegeld en ik merk dat ik het super spannend vind om te delen wat ik werkelijk denk en voel.
@Mohammed Nahassi
Liefde maakt kwetsbaar
Ja, ik voel heel veel liefde (sorry ik kan er omheen blijven fietsen maar het is nou eenmaal de waarheid) en al die vlinders voelen hartstikke eng en spannend bij vlagen. Bang om domme dingen te zeggen, iemand af te schrikken, niet te gretig willen lijken en tegelijk weten dat dít het is, de liefde. Wederzijdse gelijkwaardige liefde, eindelijk en totaal anders dan eerder. Op het moment dat ik helemaal 'klaar' was met mijn online zoektocht - liever alleen dan al die onrust op de lijn, sloeg de liefde toe. BAM! Juist op het moment dat ik had losgelaten en vrede had met alleen-zijn, werd mijn hart gestolen. Hartstikke in de praktijk en ouderwets zoals het hoort, tijdens een echte ontmoeting. Deze liefde had ik niet kunnen verzinnen en ik kan het nergens mee vergelijken. Grootse liefdes bestaan nog!
Meer mezelf dan eerder
Ik doe al een poosje alles waar ik blij en gelukkig van word, dans de kamer door, draai en ontdek veel muziek en lig in een deuk op de bank met en om mijn kinderen. Onze hilarische humor (ahum) en het warme thuis wat ik heb gecreëerd, het maakt me allemaal trots en dankbaar. Ik heb een solide basis gelegd qua alles-voor-elkaar, rust, harmonie, levenslustige uitdaging, plezier en vooral zelfliefde. Ben mijn super gelukkige zelf en straal dat ook uit. En krijg je niet wat je uitzendt? Pure liefde. Iets met de wet van de aantrekkingskracht en het beste verwachten.
@Vince Fleming
Uitspreken wat je niet durft uit te spreken
Zo doe ik dus mijn best om te praktiseren wat ik preek en waarvan ik weet dat het moet: eerlijk zeggen wat ik voel en wat nodig is om te delen. Ik struikel over woorden, kluns een eind heen, ratel de ratel, maar ik doe het. Mezelf uitspreken, delen, de diepte in gaan. Langzaam, stap voor stap, met gepaste reserves en lefgozerige pogingen, omdat deze liefde dat waard is, omdat ik het waard ben. Want als je elke dag meer van je zelf kunt houden, word je voor een ander ook steeds meer mens om van te houden. Een liefdevolle kwestie van oorzaak - gevolg. Al doende leert men.
Met als kers op de taart dat ik mezelf blijkbaar ook best een spiegeltje durf voor te houden, met dit blog als bewijs
P.S. Daarnaast kreeg ik nog twee spiegeltjes cadeau:
- Ik wilde/ moest gewoon schrijven vandaag, maar wist niet waarover. In ieder geval niét over mijn verliefde staat, vond ik. Mijn kinderen riepen: ' Maar mama, het is toch zo? Jij schrijft toch altijd eerlijk over jouw gevoelens, daar gaat MissNienox toch over? Gewoon doen
- Terwijl ik probeerde uit te leggen aan mijn lief dat ik moet leren durven uit te spreken wat ik voel en denk (en dat mij dat schrijvend veel beter lukt), spiegelde ook hij mij liefdevol. Dat je zoiets niet kunt afdwingen, dat het geen 'moeten' zou moeten zijn... Er komt vanzelf een moment dat je het durft
Dank allemaal, jullie laten me namelijk zien dat ik mijn lat nog steeds erg hoog leg en wel iets dichter bij mezelf mag blijven, in plaats van bang te zijn voor wat anderen van mij zouden kunnen vinden. Jezelf openen heeft immers tijd en liefdevolle aandacht nodig en al het goede groeit langzaam (ook jij bedankt moeder, voor die tegeltjeswijsheid).
Openhartig groetje, @missnienox
Wil je meer lezen over liefdevolle zelfontwikkeling en geluk? Misschien vind je de volgende blogs ook interessant:
De wet van de aantrekking - dromen komen uit
Ken je patronen - de sleutel naar geluk
Reactie plaatsen
Reacties
Kinderen zijn geweldig in spiegels voorhouden, ze kennen je beter dan wie dan ook. Mooi hoe dat bij jou en je kinderen gaat en wat een fijne band jullie hebben. Fijn en leerzaam stuk weer om te lezen ☺️
Merci Gerda! Ja, het zijn inderdaad meesters in spiegels voorhouden😅.
Ja, ik ben dankbaar voor onze goede band. Fijn dat je het een leerzaam stuk vindt.