MissNienox

Had jij ze ook? Van die speciale mensen in je leven – 'toevallige passanten' - die achteraf gezien totaal niet toevallig waren. Sleutelfiguren die je een spiegel voor hielden, jou inspireerden of gewoonweg een onweerstaanbare aantrekkingskracht hadden. Noem het beschermengelen of zielsverwanten, feit is dat ze speciaal waren! Lees mee over subtiele boodschappers en vermomde leermeesters.

Mijn vriendin Mo heeft een talent. Niet zomaar een talent kan ik je zeggen. Zij heeft humor aan haar broek hangen - of aan haar fiets - net zoals het uitkomt. Grappig kun je niet worden, je hebt het of je hebt het niet. Het is niet aan te leren of zelfs af te leren. Het wordt nog een hele klus om Mo’s belevenissen neer te pennen. Zoals zij het vertelt kan ik het niet. Ik doe mijn best en probeer haar smoelwerk voor de geest te halen. Knappe intelligente Mo.

Een jaarlijks terugkerend probleem voor velen. Wat aan te trekken met kerstmis? Je budget is nihil, net als je inspiratie. Of je denkt: ‘Boeien?! Ik zit hier toch maar in mijn eentje of mijn partner ziet het verschil toch niet’. Klaar met de smoesjes en de mitsen en maren. Sparkle & shine met mijn handige tips!

Persoonlijke post, wie wil dat nou niet? En het hoeft niet eens per postbode of mail, maar gewoon een echte brief. Handgeschreven en recht uit het hart. Wauw! Wanneer had jij dat het meeste nodig gehad in jouw leven? Durf terug te kijken en pak die foto erbij. Schrijf alsnog wat je toen verdiende te horen. Het is nooit te laat voor wat liefde op papier, want die oude jij is er nog steeds. Lees mee over zelfcompassie met terugwerkende kracht.

Ze was er niet trots op, achteraf gezien. Maar op het moment kon het haar niets schelen. Alles in haar schreeuwde: “Nee!” en deze keer luisterde ze. Haar gevoel was het enige dat telde. Wat hij ervan vond interesseerde haar niets. Het voelde voor haar alsof hij haar verstikte, als een warme strakke coltrui in de zomer. Haar voeten voelden vast gezogen in stroperige modder en ze leek opgesloten in de tijd. De dag dat zij voor de laatste keer de kale zware voordeur van zijn huis dichtgooide, kreeg ze eindelijk lucht. Geen spijt, geen twijfels en alles kreeg weer kleur.

Een ultrakort blogje schrijven, kan dat? Nou dat gaan we nu beleven. Ik zit namelijk in mijn eerste werkweek. Dinsdag was mijn vuurdoop en morgen en overmorgen volgen mijn andere dagen. Het is heerlijk, bevrijdend en 1000 dingen komen op mij af, vandaar mijn relaxte houding tegenover mijn donderdagblog. Want als je het druk hebt zie je alles in perspectief. Of niet? Lees met me mee en help me niet uit de bocht te vliegen.

Het is zo moeilijk om in je drukke en dynamische leven – even een pas op de plaats te maken – terugkeren naar jezelf. Wat voel ik? Wat doet dit met mij? Hoe verhoud ik me tot alles? Essentiële vragen om weer grip op je leven te krijgen als alles wervelt in en om jou heen. Lees mee over rode vlaggen en bruikbare tips om ze te voorkomen. Neem vooral je tijd.

Daar zat hij, versteend in zijn stoel en tot niets in staat. Uren, dagen en weken regen zich aan elkaar als de borduursteken van Magda. Zijn allerliefste maatje was hem ontnomen en hij miste haar vreselijk. De stilte hamerde meedogenloos door het huis. Geen zacht geschuifel of het geluid van de borduurzijde die door de lap werd getrokken. In de keuken ontbrak het gerommel in lades, de oven die stoomde of de afwas die rinkelde in de gootsteen. Juist toen Alfons zijn laatste hoop op een verbetering van zijn ellendige leven wilde opgeven, knarste er een sleutel in het slot. Hij was onwetend tot de deur open zwaaide en er met luid gekletter iemand zijn kamer in kwam stuiven. Alfons wist instinctief dat samen met deze rare hond het leven weer terug in zijn leven kwam. Stiekem was hij dankbaar dat de zoon net zo eigenwijs was als zijn moeder.

Joepie! Het is eindelijk december en we mogen weer los. Ik weet dat ik me op gevaarlijk terrein bevind maar ik doe het toch. De sint de deur nog niet uit en kerst erin – ik voel de vernietigende blikken van mijn familie al in mijn nek. Gelukkig heb ik daar niks mee te maken in mijn wereld. Ik houd van kerstmis en dat is altijd zo geweest. Sorry sinterklaas, vroeger was je leuk en welkom, maar je haalt het niet bij die baardige collega met zijn arrenslee. Kom mee, we gaan ouderwets uitpakken en genieten.

Heb jij dat ook? Iets heel graag willen, maar een meester zijn in perfecte smoezen verzinnen. Je wilt al jaren flinke wandelingen maken, maar je kunt je geen loeidure wandelschoenen permitteren. Of je hebt een geweldig idee om je rommelige tuin aan te pakken, maar het staat onderaan je prioriteitenlijst. Het moet namelijk perfect en anders maar niet. Het is klaar met uitstellen, bijschaven en wegdromen. Vooruit met de geit! Wijs perfectionisme resoluut de deur.

Zittend met mijn broodtrommel voor me had ik het beste uitzicht van de kantine. Wij hadden deze tafel niet voor niets toegeëigend. Het was een onuitgesproken wet dat alleen wij hier mochten zitten, als vierdejaars had je zo je privileges. Ik hield haar al een tijdje in de gaten, ze was me op een bepaalde manier opgevallen. Het was een totaal niet in het oog springend meisje, maar er was iets vreemds aan haar. Een stille onopvallende verschijning. Toch wanneer je iets beter en langer keek, begon je iets op te vallen. Iedere blik die ik stiekem op haar wierp, bevestigde wat ik begon te vermoeden. Er begon zich iets afschuwelijks voor mijn ogen te voltrekken, want de dood kreeg een gezicht.

Wie is zij? Wat is zij? Wat betekent zij? Waarom houdt de liefde ons zo bezig en wat is haar aantrekkingskracht? Liefde is een universeel begrip. Iedereen op de wereld kent of zoekt haar. De bofkonten hebben haar gevonden: de prins(es) op het witte paard, de uitverkorene, de zielsverwant of de liefde-op-het-eerste-gezicht. Onze ultieme liefde, iemand die ons heelt en volledig begrijpt. Hoe hebben we ooit zonder hem of haar kunnen leven? Hoe komen we ooit over iemand heen als de liefde over gaat? Lees mee over liefde zoeken op de juiste plaats.