Niet persoonlijk

We kunnen niet in een ander zijn hoofd kijken helaas

Al waan je je Hans Klok of Hans Kazan of de kleine slimme waarzegster in haar tent, we weten niet wat de ander denkt. Dat is enerzijds erg jammer, maar het scheelt ook veel ellende. We kunnen van alles aanvoelen en de vinger er niet achter krijgen en ook dat brengt ons weinig. Iemand met slechte bedoelingen zal ontkennen en een vriendelijk persoon raakt beledigd in het ergste geval. Dus houden we wijselijk onze mond en starten met piekeren en dan begint de ellende pas goed.

We zijn onbekend met NIVEA – (niet die heerlijke pot stevige handcrème die het ook prima doet als krullencrème) de afkorting voor Niet Invullen Voor Een Ander. Jammer, want ik blonk uit in invullen voor een ander voor het grootste deel van mijn leven. Hier een gissing, daar een aanname en altijd had ik medelijden met de ander. Hij zal het niet zo bedoelen toch? Of heb ik het verkeerd begrepen? Heb ik iets fout gedaan of heb ik iets gemist?

Ik betrok het automatisch op mezelf, het lag altijd aan mij dat de ander zo deed...

Altijd – ja daar heb je het al. Het voelde voor mij alsof ik altijd de Sjaak was, dat had ik weer. Na de piekermotor te hebben gestart en deze over zijn toeren begon te raken, zat ik er mee. Niet de ander, die was allang nietsvermoedend verder gegaan met zijn leventje. Sommige mensen kunnen ontploffen, zijn het kwijt en leven verder. Zulke mensen bestaan, ik noem ze struisvogels. Wat je niet ziet bestaat niet en soms wenste ik ook veren op de rug en zand in de ogen.

Je kunt een ander niet veranderen. Je hebt enkel invloed op jezelf

Wat voor mij als zwakte aanvoelde, was voor de ander mooi meegenomen. Vanuit empathie probeerde ik waar mogelijk te achterhalen wat eraan de hand was. Ik wilde de relatie fiksen en checken waarom de ander zo deed. Ik monterde de kattige kassière op, ging het gesprek koortsachtig aan met een terreur-moeder op het schoolplein. Er kwam inderdaad regelmatig een probleem tevoorschijn, alleen het was niet van mij.

Het probleem dat ik mijn probleem maakte

Met de bijkomstigheid dat ik helemaal niet verantwoordelijk ben voor een ander en hoe deze op mij reageert. MIND YOUR OWN BUSINESS zeggen ze wel en ze hebben gelijk! Daar zat ik lief de ander te ontzien, stiltes te doorbreken, het de ander gemakkelijk te maken zich te uiten en dan kon die lekker achterover leunen. Nienke lost alles op voor iedereen.  Dat is nu klaar – finito – verleden tijd!

Het gedrag van een ander zegt ALLES over de ander en NIETS over jou

Toen ik dit inzag ging er een wereld voor me open. Ik mocht mijn onbewuste kinderlijke patronen loslaten en vervangen door verstandig en volwassen gedrag. Als kind was het misschien helpend dat ik iedereen op zijn gemak wilde stellen en probeerde op te beuren. Nu merk ik pas hoe mijn gedragspatroon mij leegzoog terwijl de ander daarna fluitend en energiek vertrok. Als HSP (hoog-sensitief -persoon) slurpte ik al het negatieve op als een spons en het was een uitdaging om mijzelf te beschermen. Het werd de hoogste tijd voor het volgende:

Zelfliefde en emotioneel volwassen worden

Op deze volgorde, al kan het ook tegelijk. Andersom lukt niet, want zelfliefde is de basis. Ik moest alsnog leren van mezelf te houden en mezelf prioriteit te maken. Altijd gedacht en geleerd dat dit egoïstisch was, maar niets bleek minder waar. Je kunt pas echt van een ander houden, als je van jezelf houdt. Alsnog emotioneel volwassen worden, zodat je jezelf kunt dragen en troosten. Je leert jezelf te accepteren inclusief je talenten en tekortkomingen – het hele pakket. Je neemt zelf verantwoordelijkheid en eigenaarschap over jouw leven. Met als bijkomend voordeel dat  je autonomie groeit en je afhankelijkheid van de ander krimpt. De relaties in je leven worden gelijkwaardiger.

Onmisbare groeipijnen + inzichten om te delen

Het ging niet vanzelf, maar het bracht me iets onbetaalbaars - innerlijke rust. Ik zie beter wat bij mij hoort en wat niet. Je leert een ander hoe je behandeld wenst te worden en dat doe ik nu. Daar wordt niet iedereen blij van, maar dat is letterlijk niet mijn probleem. Ik bekijk mezelf met een milde blik en ben daardoor ook milder voor een ander. Wel tot op zekere hoogte, want ik pik geen onzin meer. Als je zelf volwassen communiceert en probeert het goede voorbeeld te geven, dan verwacht je dat terug. Zo niet, dan laat je elkaar langzaam los - dan moet het zo zijn.

Geef die dramatische portie maar aan Fikkie

Als ik nu knorrige mensen tegenkom dan doe ik nog steeds vriendelijk, wetende dat het niets met mij te maken heeft. Misschien zijn ze ziek, ongelukkig, zijn er relatieproblemen of constipatie?  Je weet het niet. Of mensen doen lelijk uit jaloezie, afgunst of ze mogen jou niet – want onbekend is eng. Angst is vaak een achterliggende reden, al vermomt deze zich graag als bittere boosheid. Niet iedereen is aardig. Haal je schouders op en laat het los. En wees jezelf dankbaar dat je dat kunt.

Tip: (voor als je dat nog niet deed) Leef je kinderen het goede voor en maak gedrag en gedachten bespreekbaar, dan hebben ze een stevige basis om met moeilijke mensen en situaties om te gaan. Dat scheelt tonnen gepieker en onzekerheid!

Betrok jij het onaardige gedrag van een ander ook altijd op jezelf? Ik wens je van niet, maar lees het graag.