Herken je stem

@Jason Rosewell

De innerlijke criticus gaat los

Jawel, één van de sterkst aanwezige innerlijke stemmen is er meestal eentje vol kritiek. ‘Wat ben je toch dom. Die broek maakt je dik. Wat heb je er weer een puinzooi van gemaakt!’ En duizend variaties over domheid, lelijkheid, onnozelheid, schaamte en schuldgevoel. Er was een tijd dat ik dacht dat gedachten feiten waren, hoe groot was mijn opluchting toen ik leerde dat die volhardende stemmen maar één doel hadden: je veilig houden en vast op je plek.

Verandering is eng en straks krijg je spijt

Van wie zijn die stemmen eigenlijk? Deels van je ego en ze beschermen jouw zorgvuldig opgebouwde imago. Als je graag netjes wilt zijn krijg je de wind van voren als er troep op de vloer ligt. Wanneer je eindelijk eens voor jezelf op wilt komen op je werk en je durft niet – houd je dan maar vast voor een donderpreek. Van jezelf! Niet veranderen voelt veilig want je denkt dat je krijgt wat je kreeg. Zo verandert er lekker niets en daar houdt het ego van.

@Onkahrphoto

Jij bent niet je imago

Je ego, imago of sociaal wenselijk beeld is alles wat je van jezelf wilt laten zien, maar ben je eigenlijk wel jezelf? Ik was jarenlang kilometers verwijderd van mijn ware zelf. Mezelf verloren in afhankelijke relaties en ook op mijn werk paste ik mezelf vroeger keurig aan. Dit had ik als klein kindje geleerd. Onbewust wilde ik aardig gevonden worden en bang voor verlating maakte ik het iedereen naar de zin. Maar dat deed ik uiteindelijk inwendig mokkend en dat is een duidelijk teken dat er iets niet klopt.

Luister eens rustig naar al die woorden in je hoofd

Zodra je op gaat letten merk je wat er allemaal voorbij komt aan lelijke praat, beschuldigingen en terechtwijzingen. Vreselijk! Zou je zoiets tegen je beste vriend(in) zeggen? Nee en waarom dan wel tegen jezelf? Als je start met mediteren leer je dat je gedachten als wolken voorbij drijven en dat je ze niet zo serieus hoeft te nemen. Hier ben ik nog niet zo ver in geloof ik, omdat ik de laatste tijd te weinig ga zitten met al mijn gedachten.

@Malicki M Beser

Je voelt wat je denkt

Op het moment dat ik inzag dat gedachten geen feiten zijn, herkende ik hoe ze mijn emoties beïnvloedden. Iedere keer dat ik zomaar een rotgevoel ervoer kon ik het herleiden naar een gedachte in mijn hoofd. Al was er vaak een ander persoon die de aanzet gaf, het was aan mij hoe ik het interpreteerde. Zo leerde ik stap voor stap bommetjes in mijn hoofd te ontmantelen. (ik leerde dit op een cursus positief denken, waar je negatieve gedachtes leert om te draaien)

Stemmen van anderen

Helaas zijn er veel stemmen die je vanuit je jeugd hebt verinnerlijkt en die helemaal niet van jou zijn. Sommige mensen blijven uitspraken van hun ouders, leraren of pestkoppen hun hele leven horen. Helaas beklijven negatieve woorden beter dan positieve en je kunt jezelf helemaal depressief denken. Ook daar weet ik alles van helaas. Maar nu naar het positieve stuk: je hebt meer macht dan je denkt.

Pak de regie terug in je hoofd

Stemmen negeren is lastig (denk aan die roze olifant), wel loont het om er van een afstandje naar te leren kijken. Dit kun je pas als je je bewust wordt van de lukrake zinnen en woorden die door je hoofd spoken. Schrijf ze eens op. Daar word je misschien niet blij van, maar zo kun je eens letterlijk van een afstandje kijken naar al die onzin. Je herkent beschermende, ouderlijke, bange, beschuldigende en extreem kritische uitspraken en zijn die werkelijk van jou?

@Michael Dziedzick

Weten wie je wél bent

Weten wie je werkelijk bent is een levenslang proces om te onderzoeken en niet iedereen heeft daar trek in. Op de automatische piloot leven is soms al zwaar genoeg en in tijden van grote stress en tegenslag is er geen ruimte voor zelfontwikkeling. Daarnaast wil iedereen wat anders in zijn of haar leven. Jezelf worden betekent misschien alleen staan van de rest, opvallen of afstand nemen. En daar houdt je ego helemaal niet van.

Luisteren of negeren

Kleine zachte stemmetjes hoor je vaak niet tussen het ego-gebrul. Het stemmetje van je intuïtie is er zo eentje. Weggeblazen door angst en zelfbescherming die veel harder kunnen schreeuwen hoor je door de bomen het bos niet meer ruizen. Een druk hoofd is een vol hoofd. Rust en stilte is dan het beste dat je jezelf kunt geven, zoek het op in de natuur of op je meditatiekussentje.

@Eminio Azzone

Elimineer die valse overtuigingen

Ja ze zijn vals en kunnen fantastisch overtuigen. Zo heb ik veel zinnetjes uit mijn jeugd in mijn hoofd en op een dag merkte ik dat ík er helemaal niet zo over denk. 'Wij zijn niet zakelijk!’ Geloof mij, als je dat als je eigen waarheid aanneemt ben je niet zakelijk - iets met de wet van de aantrekkingskracht. Of ‘Wie wat bewaart die heeft wat’, zucht. Ik werd niet alleen letterlijk met deze familie-overtuiging belast tijdens het puinruimen in het ouderlijk huis voor de tweede keer (per huis een gigantische onderneming), maar ook in mijn eigen paleisje.

Dol op opruimen is er regelmatig dat vreemde stemmetje

‘Dat is zonde, daar krijg je spijt van. Dat gooi je toch niet weg?’ Eh...ja, dat ga ik nu wel weggooien, ik ben klaar met de ‘misschien ooit – eeuwige spijt – je loopt geld mis want dat wordt heel veel waard!’ ZOOI. Zo heb ik nog steeds mijn poppen, want die gooi je toch niet weg? Eerlijk gezegd heb ik er op twee na amper een band mee, heb ik hun namen niet zelf bedacht en voelen ze niet eens echt als de mijne. En daarbij gooi ik ze niet weg, ik schenk altijd alles aan de kringloopwinkel en iedere verhuizing en tussendoor heb ik daar al veel spullen gebracht. Ik ben enorm vóór een tweede leven.

@Peter Herrmann

Waarom staat die zolder nog steeds vol?

Oeps, is dat weer zo’n kritisch stemmetje met perfectionistische inslag van vroeger? Het perfectionisme heb ik zo langzamerhand aardig losgelaten – goed is goed genoeg – en de controlfreak idem dito. Wat wil ik zelf? Ik wil minder spullen, meer rust in de tent en in mijn hoofd. Een lief ex-collegaatje van mij rijdt Europa door met haar vriend in een camper en ze heeft álles weggedaan. Hoeveel rust geeft dat?

De balans tussen zwart en wit - vaarwel rigide denken

De één bewaart alles (tot op de bakjes van de chinees, hè pa!) en de ander doet alles weg. Ik ga voor de middenweg met een beetje een afwijking naar veel wegdoen. Gewoon omdat ik dat wil, wat een ander daar ook van vindt. Opruimen maakt me blij en gelukkig en het geeft rust in mijn hoofd en ruimte in huis. Deze stem heb ik goed afgestript en ken ik nu. Je eigen stem kennen is echt veel waard en je kunt er bewust voor kiezen voortaan aardige dingen tegen jezelf te zeggen, gezellig naast al die andere bullshit.

Neem die innerlijke stemmen voortaan minder serieus, lach erom en maak keuzes in wat je wel als waarheid aanneemt. Zoals de ingeving om een lekker kopje koffie te drinken en een lief berichtje te sturen naar een geliefde. Zo houd je tijd over voor echt belangrijke dingen.

Een opgeruimd groetje @missnienox