Kater voor een prikkie

@Missnienox

Hoe gaat het met de krabbende huiskater?

Ik snap jullie interesse en ik geef toe dat ik te lang niets van me heb laten horen. Laat het me uitleggen alsjeblieft. Afgelopen maanden was ik ontzettend druk met korstkrabben, dwarsliggen en over mijn eigen grenzen gaan. Echt! zoals jullie in mijn vorige briljante blogs hebben gelezen heb ik een automutilatie-situatie. Bedoel het niet grappig, eerder krabbig en happig. Ik was er erg slecht aan toe: mijn hele nek en hals lagen open van mijn fanatieke getrim om de onstilbare jeuk te verdrijven.

Waarvoor was ik precies allergisch?

Precies en exact, daar ging het om. Wat zorgde ervoor dat mijn strotje in de fik stond en mijn klauwen niets anders konden dan toeslaan en schrapen? De eerste prednisonkuur deed wonderen, totdat ie klaar was. De mega dure brokken waren de smakelijkste (en duurste) ooit maar maakten weinig verschil, ik bleef de krokante korstkater uithangen. Dus nog maar zo'n fijne prednisonkuur, omdat er uitgezonderd mijn grijpstuivers en open nek nog weinig leven in mij zat. Kuur twee deed helemaal niks, helaas korstkaas.

@Missnienox

Allergietest test test

Baas kon er niet onderuit, ik moest uitgebreid getest op allergieën. En wel onder narcose want ik sloop wachtkamers, assistentes en leren handschoenen (en mijn mandje). Zogenaamd omdat ik bang ben zegt de baas. Ja doei, droom lekker verder. Ik ben een echte held op laarsjes en aan mijn lijf geen polonaise. Dus brachten ze me stiekem weg om me uren later pas op te halen. Mijn halsje werd nog verder geschraapt (schimmel? nee natuurlijk niet!) en mijn bloedtest ging naar het laboratorium.

Waar blijft de uitslag?

Waar de uitslag in mijn hals braaf verder woekerde, liet die van het lab wel heel lang op zich wachten... Baas belde en raad eens? De test was kwijtgeraakt bij de post. Ach, het onderzoek kostte maar een paar honderd euro, dus geen probleem. De assistente bood aan het bedrag terug te storten, want het was hun risico. De baas weigerde want bezat positieve hoop op alsnog boven water drijvende bloedbuisjes. En ze kreeg warempel gelijk.

@Wolfgang Rottmann

Allergisch voor 5 soorten gras

Tadaa!!! Ja, als ik iets doe dan doe ik het goed. Ik heb fikse allergieën voor vijf populaire grassoorten die in ons buurtje weelderig groeien. Ze zeggen wel; katten eten niets dat niet goed voor ze is (iets met voelsprieten voor fout en schadelijk voedsel), maar ik ben geen gemiddeld mannetje. Ik ben Prins Krabnaval, dé korstkater der krokante katers en eindelijk had ik duidelijkheid. Dit bleek namelijk goed nieuws want ik kon aan de immuuntherapie. Je krijgt dan om de paar weken precies ingespoten waar je allergisch voor bent, iets met antistoffen opbouwen. Voor de rest van mijn leven voor honderden euro's per jaar. Leuk toch?

Wie prikt de kater?

Nadat de baas de kosten tot in mijn eeuwigheid tot zich door had laten dringen was ze niet blij. Bijkomend probleem: wie prikt elke paar weken de kater? Want de hysterische paniekgang naar de dierenarts was geen optie dus was de baas zelf de sjaak. Ik hoorde haar angstig mopperen dat ze toch zeker geen verpleegster was? Ik nam me direct voor om ontzettend goed mee te werken aan de prikjes en niet alleen omdat ik niet terug naar dat chloorhol wilde met gehandschoende vreemden. Ik wilde van de jeuk af en gewoon weer mijn oude vertrouwde knappe zelf worden. 

@Missnienox

Prikschema's en karaktermoord

De opperbaas moest mij prikken volgens een schema, je weet wel, een gedrukt plan van aanpak uit een boekje. Baas vond dat vreemd, want de ene kater is toch de andere niet? Net als dat geen enkele mate van allergie hetzelfde is. Ze kreeg gelijk. De eerste weken kreeg ik lage doses en die deden me goed, want mijn gekrab werd minder en mijn pels was bezig dicht te groeien. Geen vuiltje aan de vacht zou je denken, maar de ellende begon opnieuw toen de dosering immuuntherapie fiks omhoog ging. Ik krabde me ouderwets het leplazarus. 

Het voelt alsof ik hem vergiftig

Baas twijfelde niet langer en belde alweer voor overleg. Ze had het gevoel dat ze mij zo ongeveer een overdosis gaf en mij vergiftigde. Ik denk dat het waar was, want ik voelde me weer net zo ellendig als eerder. Mijn opgeruimde karakter dat eindelijk weer in mijn hartje en lijf was gekropen, trok zich nu weer terug in het puntje van mijn staart. Ik werd opnieuw agressief, achterdochtig en vooral gedwongen om mezelf weer open te krabben. Mijn unieke persoonlijkheid liet zich niet in een algemeen behandelboekje vangen en de dierenarts gaf mij en de baas gelijk. Ik kreeg tien keer zoveel zooi binnen gespoten dan andere viervoeters nodig hadden om jeukvrij te leven... Het afbouwen kon beginnen.

@Missnienox

Balans als enige constante

Altijd weer die eeuwige balans of het gebrek eraan. Sinds een paar weken verlaagt baas bij elk prikje de dosis en heel langzaam verbetert mijn nekkapsel. Eén stapje vooruit en twee stappen terug, dat dan weer wel. Zo zit ik ondertussen al ruim een jaar te klooien met mijn ooit glanzende en perfecte pels (en de baas met mij). Waarom had ik tot één jaar nergens last van mevrouw de dierendokter? Nou schattig kattenjong, allergieën manifesteren zich pas na het eerste levensjaar. Ik ving ook op via de andere bazen dat ik een miskoop was die alleen maar geld en ellende kostte. Foei foei, baas van Mimi, ik heb hier ook niet voor gekozen. 

Baas, hoe ging dat prikjes geven?

Dat viel/valt uiteindelijk best mee, zolang Bucks maar moe is en klaar om te slapen. Ik heb maar één keer mis gespoten, toen spoot ik door zijn plooi heen toen hij brokjes at. Het was me dan wel eenmalig voorgedaan door de arts, maar de krokante kater was toen ook in alle staten dus het prikje moest razendsnel. Verder heb ik me er maar bij neergelegd dat dit de rest van zijn leven moet, iedere twee weken. En ik ben blij dat mijn intuïtie weer helemaal gelijk had over de dosering en ik aan de kattenbel trok.

@Missnienox