MissNienox

De zon flitste helder door het glas naar binnen in hetzelfde ritme als de wagon over het spoor denderde. Suus zat half achter het raam verscholen en telde de minuten op de klok. Bijna half negen, het zou niet lang meer duren. Haastig controleerde ze haar make-up en haalde nog eenmaal haar vingers door haar krullen. Zou hij er zijn zoals afgesproken? Was hij net zo serieus als zij? Voorzichtig streek ze haar witte jurk glad, het tule van de wijde knielange rok knisperde ondeugend omhoog. Het aansluitende kant rond haar bovenlijf spande met iedere teug adem, ze kon zich niet herinneren eerder zo zenuwachtig te zijn geweest. Vandaag zou het gebeuren. Eindelijk en voor altijd, de mooiste dag kwam met de seconde dichterbij haar hunkerende hart. Dit deed je immers maar één keer. Ze legde haar handen op haar wild kloppende borst en zuchtte. Nu moest ze dapper zijn! 

Valentijnsdag, je kunt er niet omheen. Werkelijk óveral duikt deze romantische dag op: via social media, de tv, in je mailbox of op de deurmat... Dat laatste zou toch wel eens leuk zijn - wie wil er nou geen valentijnskaart van een (anonieme) aanbidder? Ik zou in dit blog de geschiedenis van Valentijnsdag met je kunnen delen, maar nee bedankt - dat Google je maar lekker zelf. Wel geef ik een liefdevolle en andere twist aan 14 februari, doe je mee?

Waarom schrijf ik? Wat drijft mij tot het ontcijferen van al wat door mijn hoofd buitelt? Wil ik orde scheppen in de chaos of deel ik gewoon graag mijn binnenwereld? Zoveel vragen en zoveel redenen, maar wat is uiteindelijk het eerlijkste antwoord op deze openhartige vraag? En dan zonder omgevingsruis en met humor, zou dat lukken?

Eenzaamheid...ik ken het. Het is de kleine trouwe viervoeter die me al mijn hele leven op kousenvoetjes volgt. Vaak is ie stil, soms schreeuwt hij het uit. Vooral in december met al die herinneringen voel ik me soms eenzamer dan ooit. Ondanks iedereen die van me houdt en mijn liefde voor kerstmis kan ik me intens leeg voelen. Maar het is goed, het mag er zijn. We zijn niet alleen, we zien het alleen even niet en het wordt beter. Het heeft alleen wel iets nodig, doe je met me mee?

Met een laatste blik controleert ze de etalage. Tussen flinterdunne kunstsneeuw ziet ze alle belangrijke boeken van het moment uitnodigend uitgestald. Grote prentenboeken staan zij aan zij met lijvige literatuur en aanlokkelijke kookboeken wedijveren met kleurige chicklit en vuistdikke romans. Dit alles omlijst door een kleine kunstboom aan elke zijde, zacht flonkerende lampjes rondom en hulsttakken met blank houten kerstornamenten. Ja, mijnheer Duifjes zal tevreden zijn. Snel pakt ze de koperen deurklink en wringt zich door de zware deur naar binnen, terug de warme wereld in. Zou het deze kerst dan eindelijk anders zijn?

Kerstmis 1981 – een witte wereld. Iedereen is binnen waar het warm is. Beslagen ruiten waarachter lichtjes branden, zo lijkt de kleine woonboerderij wel een lantaarn in de nacht. Het is avond en de tuin oogt onherkenbaar. Een sneeuwtapijt van wel vijftien centimeter bedekt alles en maakt het donker wat lichter. Het sneeuwt onophoudelijk en dikke vlokken dwarrelen naar beneden. Midden in de sneeuwdeken glinsteren lichtjes. De blauwspar is opgetuigd en onder de sneeuw gloeien de lampjes zacht.

Een jaarlijks terugkerend probleem voor velen. Wat moet ik aan met kerstmis? Je budget is nihil, net als je inspiratie. Of je denkt: ‘Boeien?! Ik zit hier toch maar in mijn eentje of mijn partner ziet het verschil toch niet’. Klaar met de smoesjes en de mitsen en maren. Sparkle & shine met mijn handige tips! 

Jij liefde, groot en niet te evenaren. Pulserend, stromend, vurig, onvoorspelbaar en onvoorwaardelijk op je best. Waar zouden we zijn zonder jou? Wisten we dan hoe we woede konden transformeren tot zachtheid en durfden we ons hart te volgen? Wat nou als jij er de hele tijd al was, in ons lijf en in ons leven. Lees mee over figuranten van de liefde die ons stuk voor stuk liefdeslessen leerden. Laten we ons focussen op het goede dat ze brachten en niet op wat ze wegnamen. Zo heeft elke ontmoeting zin gehad en niets werkt beter dan een bedankbrief als afsluiter.

Nee, het is niet wat je denkt. Hoe ik dat weet? Omdat ik de aanname doe dat jij denkt dat ik over ijdelheid, spiegels en boze sprookjes ga schrijven. Had gekund, maar nee, ik wil het over spiegelen hebben. Je weet wel, iets wat ons de hele dag overkomt in relatie met anderen, of we nu willen of niet. Hoe vaak wordt jou een spiegel voorgehouden en wat doe je er vervolgens mee? Lees mee over kansen pakken en angstzweet in de praktijk.