Date update

@Jamie Street

De leuke man reageert

Yep, de 'ik dacht leuke man' waarover ik eerder schreef, reageerde na een week op mijn bericht. Joepiedepoepie! Leg uit blij ei, waarom maakte jou dat zo gelukkig?

• deze man intrigeerde mij direct met zijn foto's en zijn tekst, hij was anders dan de rest (ik hou van vreemde sympathieke eenden, ben zelf ook een vreemde)
• ik besloot direct te reageren en dat doe ik niet vaak, meestal reageert een ander op mij
• vervolgens nam ik (een tikkeltje) teleurgesteld aan dat zijn like blijkbaar niets betekende

Waarom het stil bleef op de lijn 

Zijn reactie liet eventjes op zich wachten, hij nam de tijd zeg maar. Maar de reden was aanvaardbaar; hij kon mijn berichtje niet lezen want meneertje had een gratis account. Sterker nog: hij was net van plan zijn prachtige smoelwerk te verwijderen, inclusief fijne profiel tekst (en hij ontving geen mail over berichtjes). Gelukkig maakte ik hem nieuwsgierig en deed hij een Hans Klok truc waardoor hij razendsnel lid werd, mijn berichtje las, prettig reageerde en proactief zijn telefoonnummer toevoegde. Om vervolgens Lexapleite te zijn. - slim én aantrekkelijk gefikst - daar hou ik van.

@Andrey Lisakov

'Het leed dat daten heet' 

Is het niet heerlijk om iemand te treffen die ook een enorme weerzin voelt tegen online dating? Voor mij een fraaie overeenkomst en de manier waarop we elkaar bijna waren misgelopen, is geen toeval. Blijkbaar hebben we een paar lieve beschermengelen en is het universum ons goedgezind. We herkenden iets in elkaars ogen. Onbewust en tegelijk haarscherp (ons houd je niet voor de gek) voelden we dat er meer aan de hand was. 

Als twee verschillende paden elkaar kruizen

Het was alsof we via onze eigen unieke route, met pijn en verdriet via onnoemelijk moeilijke paden, plotseling oog in oog kwamen te staan. Daar waren we dan. Opgekrabbeld na turbulente levens, omdat het de enige manier is om opnieuw of alsnog jezelf te worden. Niet anders kunnen. Zoiets kun je niet verzinnen, zoeken of uitkiezen, je ziet het in iemands ogen en je voelt het aan elkaars ziel. En wat denk je als je iemands stem voor het eerst hoort?

@Brett Jordan

Doe mij maar een spraakbericht

Nadat ik braaf wat uurtjes had gewacht stuurde ik hem een appje. Help! Wat zag mijn oplettend oog? Hij was bezig met een spraakbericht (!), deze man liet er geen gras over groeien. Jullie weten van mijn 'piepstem' horror en ik vond het reuzespannend om de opname af te spelen. Met het zweet in mijn handjes sloop ik naar de bijkeuken (of all places) want mijn kids waren thuis en wat zou ik te horen krijgen? Een liefde-op-het-eerste-gehoor-stem. 

Een sympathieke zware bas galmde door mijn speakertje

Oh my...en nog grappig ook, inclusief woest aantrekkelijk grinnikje. Wat is dat toch met een stem, de één heeft er niets mee en de ander smelt. Ik ben zo'n ander en ik was stiekem direct verkocht. Maar we weten allemaal dat dat niet handig is: rustig blijven, koppie erbij en vergeet óók je intuïtie niet (ja pa, ik heb geleerd). Zo'n spraakbericht was eigenlijk behoorlijk geniaal, zeker als je geen typer bent (hij) of als je teveel te tetteren hebt (ik).

@Israel Palacio

Nieuw! Berichtjes inspreken

Eerlijk is eerlijk, ik ben een grage beller, heb nooit problemen met een voicemail inspreken en dat kan een voordeel zijn. Maar aangemoedigd door de vlot babbelende leuke man kreeg ik typekramp en waagde ik een gokje. We hadden namelijk al een belafspraak staan en beter liet ik mijn gouden strotje toch alvast even horen. Stel je voor: straks was ík de piepstem voor hem en knapte hij alsnog op mij af.

Als je jezelf hoort praten

Toegegeven, ik praat wel eens hardop tegen mezelf om een gesprek te oefenen als ik alleen thuis ben of in de auto zit. Ik zong wel eens een aria op onze familieApp, een eenmalige actie zoals je nu gaat lezen. Mijn vet aangezette operapoging werd namelijk later door zoonlief keihard over de speakers afgespeeld in de achtertuin, in onze dichtbevolkte woonwijk. Al doende leert men. Zenuwachtig sprak ik daarom een berichtje in, struikelde over het woord spraakberichtje (spraakgebrekje), maar hallo, ik durfde het wel. 

@Anthony Garand

Jezelf herkennen in de ander

Onze persoonlijke verhalen zijn verschillend maar we hebben ook overeenkomsten. We herkennen veerkracht in elkaar, een bewust aangepakt verleden (heel zwaar maar de enige manier om verder te kunnen) en openheid in het delen van gevoelens en gedachten. Precies de eigenschappen die ik wenste en nooit eerder tegenkwam in een man. Dit zijn geweldige kwaliteiten. We raakten uiteraard niet uitgepraat en prikten een datum en locatie voor een échte date. Jiehaa!

Daten is weten

Wat als ie uiteindelijk toch tegenvalt? Als hij ondanks het goede gevoel, zijn fijne stem, sympathieke persoonlijkheid en knappe kop niet is zoals ik denk dat hij is, wat dan? Ik wil hem zó niet teleurstellen (het ergste dat ik kan bedenken, terwijl het voor mezelf toch ook jammer zou zijn...) Al dagen slaap ik er slecht van, een combinatie van adrenaline, rampscenario's en een onderdrukte vlindertuin. Als bijna al je zintuigen worden geprikkeld dan moet de ontmoeting de doorslag geven, of niet soms?

@Linda Gerbec

De eerste ontmoeting in het echt

Met de ambitie om ruim op tijd te komen (ik neem graag alle tijd om me aan te kleden) arriveerde ik op het nippertje tien minuten te vroeg. Vol verwachting klopte mijn hart en dribbelde ik naar het (nog) lege plein. Ik hoopte daar even te kunnen zitten zodat ik mijn date als eerste zou spotten. Toevallig kende ik het merk van zijn superbolide en wat kwam daar sportief aangescheurd met donkere ramen? Vlak voor mijn neus en schuin op de stoep geparkeerd was hij er.

Cupido schiet raak - wat lees ik op zijn T-shirt?

Met een harstslag van 200 keilde ik mijn zonnebril af (de eerste blik in elkaars ogen is immers beslissend) en sprong zijn portier open. 'Dit is hem' wist ik in de eerste seconde: stralende lach, guitige kop, sprekende ogen en een imposante verschijning. Hij was precies wie ik hoopte dat hij was (en zoals hij voor mij al voelde). Maar wat las ik op zijn hysterische T-shirt?

@Patricia Buitenwerf

Wil je met me trouwen?

Hahaha, grapjas, wat een lef. Ik smolt nog verder maar ging uiteraard niet op zijn sublieme grapje in. Wat volgde was ongekende vertrouwdheid, connectie, plezier en verwondering (als ik voor mezelf spreek, oh ja, dat doe ik de hele tijd al). Ik zat in een superfocus, vergat de hele omgeving (normaal zie ik elke mier) en ons samenzijn was ongecompliceerd, plagerig, liefdevol, comfortabel, spannend en ontzettend fijn. Flirten zou verboden moeten worden en het beetje omgeving dat ik meekreeg las onze chemie van mijlenver.

Gaan jullie niet een beetje te snel?

Niemand die dit trouwens zegt, onze geliefden staan enthousiast achter onze love story, maar de buitenwereld heeft vast haar mening klaar. Boeien! De meeste mensen daten zonder diepte-interviews vooraf, het nog niet kennen van een stem, het niet uitspreken van no-go's in een relatie, gebrek aan echt contact of ze spreken sowieso nooit af. Bang voor de waarheid gebeurt alles enkel in hun hoofd. Zo blijft het veilig en mooi, maar dat is niet hoe het leven in elkaar steekt.

@Content Pixie